Wyznaczając przymioty, którymi muszą odznaczać się kandydaci na szafarzy nadzwyczajnych, arcybiskup metropolita poznański w Dekrecie w sprawie powołania nadzwyczajnych szafarzy Komunii św. z dnia 1 kwietnia 1999 roku podkreślił istotne znaczenie ich:
- dojrzałości w wierze;
- zdrowej pobożności eucharystycznej;
- intensywnego życia sakramentalnego;
- wzorowego życia moralnego;
- solidności w życiu małżeńskim, rodzinnym, zawodowym i sąsiedzkim;
- sprawności psychicznej i fizycznej;
- otwartej i służebnej postawy wobec drugich;
- serdeczności oraz łatwości nawiązywania kontaktów z osobami chorymi i w podeszłym wieku.
W zestawieniu z wymogami Konferencji Episkopatu, został nieco złagodzony wymóg dotyczący wykształcenia szafarzy nadzwyczajnych. Konieczność wykształcenia średniego zastąpiono ponadpodstawowym. Znaczy to, że w szczególnych przypadkach także wierni z wykształceniem zawodowym mogliby zostać powołani do pełnienia tej funkcji.
Liczbę szafarzy nadzwyczajnych Prawodawca partykularny uzależnił od wielkości parafii i ilości odprawianych tam Mszy św., zakładając jednocześnie, że szafarz nadzwyczajny powinien usługiwać zasadniczo podczas jednej Mszy św. w ciągu dnia i mieć możliwość zastępstwa w wypadku choroby lub wyjazdu poza parafię. Jest logiczne, że ich liczba zależeć musi także od tego, ilu chorych korzysta z ich posługi na terenie parafii i jak często zanoszą Komunię św. spragnionym Jej przyjmowania.
Prawo Kościoła poznańskiego wymaga od kandydatów ukończenia studium przygotowawczego. Studium to jest prowadzone pod kierunkiem Archidiecezjalnej Komisji Liturgicznej. Czas jego trwania zależy od częstotliwości spotkań formacyjnych kandydatów. Wymaga się przynajmniej 5-6 spotkań formacyjnych trwających około pięciu godzin lekcyjnych. Każdemu takiemu spotkaniu winny towarzyszyć ćwiczenia praktyczne. Wskazane jest, aby każdy dzień szkolenia rozpoczynał się lub kończył Mszą św., z możliwie pełnym udziałem służby liturgicznej. Studium przygotowawcze kończy egzamin pisemny z teorii i ustny z praktyki udzielania Komunii św. podczas Mszy św. i zanoszenia jej chorym.
Studium przygotowawcze ma jedynie charakter wprowadzający w dalszą formację nadzwyczajnych szafarzy Komunii św., by mogli lepiej zrozumieć charakter swej posługi, jej wpływ na głębię wiary i jakość życia z wiary, a także zdynamizować ich działalność apostolską w parafii.
Koszty związane z uczestnictwem w studium przygotowawczym oraz spotkaniach modlitewno-formacyjnych szafarza nadzwyczajnego ponosi zasadniczo parafia w której pełni on swoją funkcję.
Oczekuje się, by właściwie przygotowany szafarz nadzwyczajny, w pokorze wobec Chrystusa eucharystycznego i braci w wierze, sprawował swoją zaszczytną posługę.