Logo Przewdonik Katolicki

Dom, w którym można odzyskać nadzieję

s. M. Gregoria Pelc

Siostry felicjanki, zgodnie ze swoim zawołaniem, robią „wszystko przez Serce Maryi na cześć Przenajświętszego Sakramentu”. Wówczas naprawdę wszystko staje się możliwe.

Zgromadzenie Sióstr Felicjanek powołała do istnienia matka Maria Angela Truszkowska w 1855 r. w Warszawie w oparciu o regułę św. Franciszka. „Wszystkim, bez wyjątku, nieście pomoc, bo każdy jest bliźnim naszym” – mówiła swoim siostrom. I tym słowom felicjanki pozostają wciąż wierne.
 
Stając się darem dla innych
Matka Maria Angela (a właściwie Zofia Kamila) marzyła o wstąpieniu do zakonu klauzurowego. Rozeznając jednak swoje powołanie, odkryła, że powinna, tak jak św. Franciszek, iść z Chrystusem odnawiać świat. Podjęła więc pracę charytatywną w Towarzystwie Wincentego à Paulo, a potem jako tercjarka III zakonu św. Franciszka przy kościele oo. Kapucynów w Warszawie. Przyjąwszy nowe imię zakonne wraz z innymi towarzyszkami poświęciła się dziełu miłosierdzia, pochylając się nad ludzką nędzą obecną na ulicach XIX-wiecznej Warszawy. Wynajęła też małe mieszkanie na poddaszu, gdzie zgromadziła dzieci ulicy, by dać im godne warunki życia. 21 listopada 1855 r. matka Angela oddała siebie i swoje dzieło pod opiekę Maryi, przyrzekając poświęcić się Jej na służbę najbardziej potrzebującym i stać się darem dla innych. Jednocześnie powierzyła się kierownictwu duchowemu kapucyna bł. o. Honorata Koźmińskiego. Wspierała też rodzące się dzieło zarówno pracą i modlitwą, jak i cierpieniem − przez 40 lat dźwigała krzyż głuchoty, a później także choroby nowotworowej. W 1899 r., na miesiąc przed jej śmiercią, papież zatwierdził zgromadzenie, które za patrona obrało św. Feliksa z Kantalicjo, żyjącego w XVI w. włoskiego kapucyna. W 1993 r. św. Jan Paweł II ogłosił matkę Angelę błogosławioną.
 
W służbie potrzebującym
Dzieło miłosierdzia w charyzmacie felicjańskim rozwijało się i obejmowało coraz szersze kręgi. Felicjanki służyły wśród ludu wiejskiego na Podlasiu i w Lubelskiem oraz w Ameryce, wśród polskich emigrantów. Ich misją było, i wciąż jest, odnawianie wszystkiego w Chrystusie tak, by Bóg był znany, kochany i wielbiony. Na wzór swojej założycielki felicjanki bezgranicznie kochają Boga, co objawia się w całkowitym poddaniu się Jego woli. Przepełniają je też współczująca miłość i miłosierdzie, wyrażające się w służbie potrzebującym i troska o zbawienie wszystkich ludzi. Centrum ich życia jest Eucharystia, a ich działalność apostolska wyrasta z kontemplacji.
U swoich początków siostry uczyły lud polski godnie żyć wartościami chrześcijańskimi, wpajały miłość do Boga, Kościoła i Ojczyzny, uczyły czytać i pisać, a także prawd wiary i życia opartego na Ewangelii. Dziś m.in. otaczają opieką chorych i samotnych w parafiach i Domach Pomocy Społecznej, prowadzą świetlice profilaktyczno-opiekuńcze, wydają posiłki dla ubogich, uczą i wychowują dzieci oraz młodzież. W naszej archidiecezji, w Gębicach, podejmują ofiarną pracę z dziećmi specjalnej troski, dostrzegając w nich dzieci Boże.
 
Po prostu „Nasz Dom”
Gębice leżą kilka kilometrów na wschód od Czarnkowa. To tutaj Zgromadzenie Sióstr Felicjanek od 1960 r. prowadzi Zespół Placówek Oświatowych „Nasz Dom”. Siostry zaczynały swoją pracę w bardzo trudnych warunkach, ale zawierzyły Bożej Opatrzności i Maryi. Doświadczyły też ogromnej życzliwości i wsparcia ludzi o wielkich sercach. Owocem tego jest działający obecnie w Gębicach zespół obejmujący Ośrodek Pedagogiczno-Rehabilitacyjny im. bł. Marii Angeli dla dzieci i młodzieży z niepełnosprawnością intelektualną oraz powstały w 2012 r. Ośrodek Rewalidacyjno-Wychowawczy „Deo Gratias” (Bogu dzięki) pomagający rodzicom w rehabilitacji ich głęboko niepełnosprawnych dzieci.
W „Naszym Domu” przebywa ponad setka dzieci wymagających kształcenia specjalnego. Ich rehabilitacja odbywa się nie tylko poprzez wszelkiego rodzaju ćwiczenia ruchowe, ale przede wszystkim przez podejmowanie codziennych obowiązków i pracę twórczą. Niezwykle ważnym i nowatorskim projektem jest prowadzony w Gębicach program przygotowania zawodowego umożliwiający podjęcie przez wychowanków normalnego dorosłego życia. Absolwentki tzw. szkoły życia zatrudniane są też, z pomocą państwa, przez siostry w Gębicach. Ponadto w tym procesie wprowadza się „mieszkanie z ochroną” polegające na tym, że niepełnosprawni uzyskują samodzielne mieszkania, w których prowadzą własne gospodarstwo. Dla niektórych z nich stanowi to ważny krok do usamodzielnienia się, wejścia w życie w pełnej integracji społecznej, znalezienia innej pracy czy nawet założenia rodziny.
 
Tu doświadczają miłości
Ośrodek w Gębicach posiada kilka specjalistycznych pracowni i gabinetów, w których odbywają się zajęcia wspomagające proces rehabilitacji i rozwój osobowy podopiecznych. W pracowniach krawiectwa i rękodzieła artystycznego wychowankowie uczą się m.in. szyć, rzeźbić, tworzyć gobeliny i witraże. Dzięki temu rozwijają w sobie talenty i uzdolnienia, a także wyrabiają umiejętności i sprawność potrzebne do dalszego usamodzielniania się oraz podejmowania własnej aktywności życiowej i samorealizacji w przyszłym, dorosłym życiu. Natomiast w gabinetach fizjoterapii, na krytym basenie i salach do gimnastyki korekcyjnej specjalistyczne zajęcia prowadzą z nimi terapeuci.
Każde z dzieci i młodzieży głęboko i głębiej upośledzonych umysłowo z wieloraką niepełnosprawnością objęte jest opieką wielospecjalistycznego zespołu, w skład którego wchodzą: wychowawca – oligofrenopedagog, psycholog i rehabilitant. Zajęcia rewalidacyjno-wychowawcze mają charakter bardziej zindywidualizowany, dostosowany do możliwości wychowanków, ich wieku rozwojowego i charakteru. Siostry pragną bowiem zapewnić swoim podopiecznym jak najlepsze warunki sprzyjające ich rozwojowi tak, aby mogli, w miarę swoich możliwości, jak najpełniej poznawać otaczający ich świat, uczyć się jak w tym świecie się odnaleźć i czuć się kochanymi.
„Nasz Dom” to miejsce, w którym rzeczywiście można doświadczyć miłości, odnaleźć nadzieję i odzyskać wiarę w człowieka, a przede wszystkim w Boga. Nic więc dziwnego, że wiele wspólnot i osób indywidualnych przyjeżdża właśnie tutaj, aby wziąć udział w różnych formach wypoczynku, często połączonych z rehabilitacją, na rekolekcje czy dni skupienia. Podczas wakacji felicjanki prowadzą również kolonie i turnusy rehabilitacyjne dla dzieci i młodzieży z naszej archidiecezji.



Zgromadzenie Sióstr św. Feliksa z Kantalicjo (CSSF)
 
Zgromadzenie w sieci: www.felicjanki.pl
 
 
Dom prowincjalny
ul. Poniatowskiego 33
37–700 Przemyśl
tel. 16 670 72 24
 
Zespół Placówek Oświatowych „Nasz Dom”
ul. bł. Marii Angeli 1
64–707 Gębice
tel. 67 255 14 25
www.naszdomgebice.pl
 
Rekolekcje dla dziewcząt
23–25.01. lub 13–15.02.2015 r.
zgłoszenia pod nr. tel. 606 534 675 lub 16 670 72 24
 
 

Komentarze

Zostaw wiadomość

Komentarze - Facebook

Ta strona używa cookies. Korzystając ze strony, wyrażasz zgodę na używanie cookies, zgodnie z aktualnymi ustawieniami przeglądarki