„(…) zbliża się kara na świat za liczne jego zbrodnie, będzie wojna, głód, prześladowanie Kościoła i Ojca Świętego. Aby temu zapobiec, przybędę, aby prosić o poświęcenie Rosji memu Niepokalanemu Sercu i o Komunię św. wynagradzającą w pierwsze soboty”. Te słowa Matki Bożej, skierowane do świata w Fatimie w 1917 r., przywoływane są bardzo często w różnych publikacjach. Z tej racji powszechnie znany jest wątek poświęcenia Rosji Niepokalanemu Sercu. Warto jednak postawić kilka pytań i zwrócić uwagę na pewne istotne treści, które często z różnych przyczyn są niedostrzegane. Zapowiedziana przez papieża Franciszka na 13 października br. uroczystość poświęcenia świata Sercu Maryi, w obecności figury Matki Bożej sprowadzonej z Fatimy do Watykanu, stanowi swoiste przynaglenie do podjęcia tego zagadnienia.
Poświęcenie i wynagrodzenie
Wielokrotnie dokonano już poświęcenia Rosji Sercu Maryi, uczynił to bowiem Pius XII, Paweł VI, a także Jan Paweł II. Czy rzeczywiście akty te w pełni odpowiedziały na prośbę Maryi? Mówi się m.in. o braku pełnej kolegialności wszystkich biskupów z papieżem w czasie poświęcenia, co stanowiło fundamentalny warunek ważności tego aktu. Zauważmy jednak, że warunek ten nie pojawił się w przesłaniu Matki Bożej z roku 1917. A zatem dlaczego papież ma poświęcić Rosję w jedności z wszystkimi biskupami? Odpowiedź jest również znana. Maryja ukazała się bowiem jeszcze raz s. Łucji w 1929 r. w Tuy i wówczas dokładnie sprecyzowała treść prośby skierowanej do Ojca Świętego. Jest to bardzo istotny fakt, gdyż jednoznacznie wskazuje na to, że przesłania z Fatimy nie możemy zamykać jedynie w ramach 1917 r. Wskazywanie bowiem jakichkolwiek warunków co do wspomnianego poświęcenia byłoby wówczas nieuprawnione.
Równie istotną kwestią jest zwrócenie uwagi na wynagrodzenie w pierwsze soboty, o czym mówiła Maryja w 1917 r. Jej prośba składa się bowiem z dwóch równie ważnych elementów: jeden dotyczy poświęcenia, drugi wynagrodzenia. Jeśli chodzi o poświęcenie Rosji, jednoznacznie akcentuje się treść przesłania Matki Bożej z 1929 r. w Tuy, natomiast w odniesieniu do wynagrodzenia bardzo często pomija się, czy też nawet kwestionuje ważność objawień Maryi z 1925 r. w Pontevedra. Konieczne jest zatem przypomnienie, że zarówno objawienia w Pontevedra, jak i w Tuy uznane zostały przez biskupa diecezji Leiria i stanowią treść tzw. Wielkiej Obietnicy Fatimskiej. Dlatego ilekroć interpretuje się treść wezwania Maryi do poświęcenia świata i Rosji Jej Niepokalanemu Sercu, nie można pomijać równie istotnego elementu dotyczącego wynagrodzenia w pierwsze soboty.
W czasie objawienia w 1917 r. Maryja powiedziała, że przybędzie prosić o poświęcenie i wynagrodzenie. Czas przyszły „przybędę” powinien ukierunkowywać nas na fakt wspomnianych objawień z 1925 i 1929 r. Ich treść stanowi pewnego rodzaju dopełnienie, czy też dookreślenie wezwania z roku 1917. Znalazło to swoje odzwierciedlenie w liście biskupa Leirii Jose Correia da Silva skierowanego do Piusa XI w 1937 r. „Z trojga dzieci, którym ukazała się Matka Boża, dwoje umarło, a widząca pozostała przy życiu jest zakonnicą w Instytucie Świętej Doroty w Hiszpanii. Ta zakonnica prosi mnie, abym przekazał Waszej Świątobliwości, że według niebiańskiego objawienia dobry Bóg obiecuje zakończyć prześladowanie w Rosji, jeśli Wasza Świątobliwość raczy dokonać – i nakazać, żeby zrobili to również wszyscy biskupi świata katolickiego – uroczystego i publicznego aktu Wynagrodzenia i Poświęcenia Rosji Najświętszemu Sercu Jezusa i Maryi, oraz zatwierdzi i poleci praktykę nabożeństwa wynagradzającego. Polega ono na tym, żeby podczas pięciu kolejnych miesięcy, w pierwszą sobotę przyjąć Komunię św., odmówić jedną część Różańca oraz przez 15 minut towarzyszyć Matce Bożej, rozważając tajemnice Różańca”.
Poświęcenie narodu – ratunkiem dla świata
Przywołując wezwanie do poświęcenia Rosji zawarte w treści fatimskiego orędzia, należy zaznaczyć, że istnieje drugi jego wątek, nie zawsze jednak dostrzegany. Papież z biskupami poświęcił świat i Rosję w 1984 r., dlaczego więc Portugalia, Polska i inne kraje (jak np. w 2013 roku Słowenia, Białoruś czy Irlandia) poświęciły się Niepokalanemu Sercu Maryi? Wezwanie Matki Bożej ma o wiele szersze znaczenie. Pisała o tym s. Łucja do Piusa XII w 1940 r. „Ojcze Święty, jeśli w jedności mojej duszy z Bogiem nie jestem zwodzona, Pan Jezus obiecuje przez wzgląd na poświęcenie narodu Niepokalanemu Sercu Maryi, jakiego dokonali Księża Biskupi portugalscy, szczególną opiekę nad naszą Ojczyzną podczas tej wojny. Powiedział też, że ta opieka będzie dowodem łask, których udzieli innym narodom, jeśli zostaną poświęcone”. Poświęcenie się Niepokalanemu Sercu Maryi jest zatem wielkim darem, jaki daje Bóg światu, by ratować go przed złem i ateizmem; jest wezwaniem skierowanym nie tylko do papieża. Historia Portugalii jest niezmiernie wymowna i stanowi „dowód łask” płynących przez Niepokalane Serce Maryi.
Przypomnienie tego wątku znajdujemy w Dyrektorium o pobożności ludowej z 2001 r., podpisanym przez Jana Pawła II. W odniesieniu do kultu Niepokalanego Serca Maryi, czytamy: „zachowując nieprzekraczalny dystans między Synem, prawdziwym Bogiem, i Maryją, która jest tylko stworzeniem – w pobożności ludowej naśladują cześć oddawaną Sercu Chrystusa przez: oddanie się Jej poszczególnych wiernych, rodzin, wspólnot zakonnych i narodów, zadośćuczynienie przez modlitwę i umartwienie, dzieła miłosierdzia i praktykę pięciu pierwszych sobót miesiąca”.
Korzystajmy zatem z daru danego nam przez Maryję w Fatimie. Poświęcenie zaś świata, jakiego dokona Franciszek 13 października 2013 r., niech będzie dla nas wskazaniem do tego, by czynić podobnie w naszych rodzinach. Poświęcając się, nie zapomnijmy jednak o wynagrodzeniu zbolałemu Sercu naszej Matki w pierwsze soboty miesiąca!