„Arka” – to kolejne Duszpasterstwo Akademickie, które działa w grodzie nad Brdą. Pod „duchowymi skrzydłami” bydgoskich jezuitów schronienie znalazły dziesiątki, jak nie setki młodych ludzi. To ogniwo, które dziś łączy już całe pokolenia. Grupa otwarta jest na młodzież uczącą się oraz pracującą, studentów i absolwentów.
W 1984 r. przy kościele oo. jezuitów istniały różne wspólnoty parafialne. Jedna z nich gromadziła młodzież akademicką i pracującą. Ówczesnym jej duszpasterzem był duchowny o wielkim charyzmacie, zmarły w roku 2011 o. Czesław Chabielski SJ.
Życie Ewangelią i modlitwą
Grupa, o której mowa, przyjęła nazwę „Arka”. Jej członkowie regularnie uczestniczyli w spotkaniach modlitewno-dyskusyjnych oraz wspólnotowych w Suchej. W Bydgoszczy odbywały się one przez cały rok, raz w tygodniu, nawet w czasie przerwy wakacyjnej, zarówno w kaplicy Matki Bożej, jak i salkach domu zakonnego. Hanna Kardach z duszpasterstwa podkreśla, że najważniejszymi wydarzeniami w ramach spotkań modlitewnych są zawsze Eucharystia, a także adoracja Najświętszego Sakramentu. – Towarzyszą nam dyskusje na ważne tematy. Są one okazją do wymiany myśli, których owocem stają się pewne wnioski czy wskazówki – powiedziała.
Działanie „Arki” na przestrzeni lat było w dużym stopniu zbliżone do programu Odnowy w Duchu Świętym, która skupiała się na ewangelizacji młodzieży i dorosłych. Wielokrotnie prowadzono spotkania o charakterze szkoły animatora i szkoły nowego życia. Każdego roku dwukrotnie odbywały się dziesięciotygodniowe seminaria. – W latach 1993–2000 w seminariach wzięło udział ponad 500 młodych ludzi, głównie studentów – dodała Hanna Kardach.
Wspólnota – poza wieloma wyjazdami formacyjnymi i integracyjnymi do Domu Rekolekcyjnego w Suchej na Pomorzu – kilkakrotnie uczestniczyła w pielgrzymce do Częstochowy. Na uwagę zasługuje zespół muzyczny, działający przy duszpasterstwie, wielokrotnie zapraszany przez proboszczów bydgoskich parafii. Ponadto grupa ta brała udział w Eucharystiach dziękczynnych dla ofiarodawców bydgoskiego hospicjum.
Liczba członków wspólnoty wynosiła od 30 do 50 osób w ciągu roku. Liderami byli w latach 1993–1994 – Wiesław Pomorski, a w latach 1994–2000 – Mirosław Kobierski.
Wspólnota ewangelizacyjna
Pod koniec roku akademickiego 2001/2002 „Arka” osiągnęła kształt typowy dla wspólnoty ewangelizacyjnej, zaangażowanej przy seminarium Odnowy w Duchu Świętym. Wtedy nazwę oraz część osób przejęło powstałe Duszpasterstwo Akademickie prowadzone przez o. Piotra Idziaka SJ, który w sierpniu 2000 r. skierowany został do pracy w parafii św. Andrzeja Boboli w Bydgoszczy. Po nim stery duszpasterstwa przejęli o. Marcin Gryz SJ, a obecnie o. Grzegorz Mockiewicz SJ.
W ten sposób wspólnota kontynuowała swoją działalność, rozpoczynając jednocześnie pewien nowy etap. I tak w październiku 2001 r. zainicjowano środowe spotkania modlitewne całej wspólnoty Duszpasterstwa Akademickiego „Arka”. Powstała również grupa medytacyjna, której trzonem stały się osoby, mające za sobą rekolekcje ignacjańskie. „Urozmaiceniem” były Msze św. w języku włoskim, na których gromadziły się osoby spoza wspólnoty.
Marzec 2002 r. przyniósł kolejną inicjatywę – powstała pierwsza modlitewna grupa domowa, tzw. komórka. Zadaniem jej członków jest codzienna modlitwa Słowem Bożym oraz cotygodniowe spotkania formacyjne. Ważną intencją stała się również modlitwa wstawiennicza o nawrócenie miasta. Z czasem powstały kolejne „komórki”, a co za tym idzie, pojawiły się nowe intencje.
Powstała „Diakonia Uwielbienia”, a w roku 2003 „Diakonia Życia”, która troszczy się o ratowanie życia dzieci poczętych. Obejmuje ona modlitwą rodziny, w których zagrożone jest nienarodzone życie. Wspólnota zorganizowała wiele ciekawych spotkań pro-life, które były relacjonowane na łamach „Przewodnika Katolickiego”. Duszpasterstwo Akademickie „Arka” to także pogodne wieczory dla studentów, spotkania z dobrym filmem oraz z ludźmi nauki i kultury. Tak jak w przypadku innych grup, tworzonych przez studentów, w „Arce” nie brakuje dbałości o rozwój tężyzny fizycznej. Młodzi spotykają się na rajdach, obozach i wycieczkach.
Teraźniejszość
A co dzieje się w „Arce” obecnie? Czym się zajmuje duszpasterstwo w czasie trwania roku akademickiego? – W każdą niedzielę o godz. 19.00 gromadzimy się na studenckiej Eucharystii. W poniedziałki – również o godz. 19.00 przeżywamy czas modlitewno-formacyjny, który jest skierowany do studentów i absolwentów. We wtorek celebrowana jest Msza św. w kaplicy Matki Bożej (o godz. 18.30), gdzie również adorujemy Najświętszy Sakrament – mówi duszpasterz, o. Grzegorz Mockiewicz SJ.
Dzięki „Arce” młodzi mają okazję do wspólnej modlitwy, lektury Pisma Świętego, które jest źródłem rozważań i dyskusji. – „Arka” to również miejsce, w którym można poznać nowe osoby, zawrzeć przyjaźnie, znaleźć odpowiedzi na trudne pytania czy duchowe wsparcie, a nawet swoją „drugą połówkę” – opowiadają studenci. To spotkania w Suchej, przez którą przeszło wielu bydgoszczan. Owocem tego miejsca – działalności jezuitów – jest wiele powołań kapłańskich, małżeńskich oraz zakonnych. Dużym sukcesem i nową tradycją stał się organizowany w tym miejscu Dzień Dziecka. Towarzyszy mu mnóstwo zabaw dla najmłodszych, konkursy, a także rozrywka dla rodziców. – Wszystko w niezwykłej atmosferze Bożej radości, pośród przyrody. Również jako jedni z nielicznych – na skalę miejską – wspólnie z innymi duszpasterstwami zapoczątkowaliśmy imprezy bezalkoholowe, z powodzeniem udowadniając, że znakomicie bawią się na nich spore rzesze bydgoszczan. Wszystko to w trzeźwości, radości, z dobrą muzyką, wśród przyjaznych ludzi – dodał
o. Mockiewicz SJ.
Prawdziwym hitem są Jezuickie Dni Młodzieży w Świętej Lipce. Każdego roku do tego szczególnego miejsca przyjeżdża ok. 300 studentów, maturzystów z całej Polski – m.in. z Warszawy, Krakowa, Lublina, Wrocławia, Opola, Torunia, Bydgoszczy, Gdańska, Łodzi, Szczecina. – To osiem dni na Mazurach, w ciszy, z Chrystusem. To rozmowy na każdy temat, ok. 20 warsztatów prowadzonych przez zaproszonych gości, a także festiwale „twórczości wszelakiej” – zakończyła Hana Kardach.
Do Duszpasterstwa Akademickiego „Arka” można przyjść zawsze. A warto – w zabieganej codzienności – dać sobie chwilę wytchnienia i czasu – na spędzenie go z Bogiem i z drugim człowiekiem. Tak na spokojnie. Tak zwyczajnie i niezwyczajnie…