W pierwszym Liście do Koryntian św. Paweł pisze, że „kobieta niezamężna i dziewica troszczy się o sprawy Pana, o to, by była święta i ciałem i duchem” (7, 34). Nie umniejszając żadną miarą świętości sakramentu małżeństwa, apostoł wskazuje na rzeczywistość dziewictwa jako na wyjątkowy dar, przez który słaby człowiek ściśle jednoczy się z Chrystusem – Boskim Oblubieńcem.
Śluby czystości składane wobec wspólnoty Kościoła zazwyczaj kojarzą się nam z osobami żyjącymi w zgromadzeniach zakonnych. Tymczasem konsekracja jest obrzędem przeznaczonym dla wszystkich kobiet, które żyjąc w świecie i wykonując codzienne obowiązki, wiodąc życie w dozgonnej czystości – pragną w ten szczególny sposób poświęcić się Bogu.
We włocławskiej bazylice katedralnej 28 października odbył się pierwszy od wielu lat obrzęd konsekracji dziewicy. O godz. 18.30 rozpoczęła się Msza św., podczas której Kazimiera Malińska z parafii Matki Bożej Częstochowskiej w Kole przyrzekła „do końca życia trwać w dziewictwie poświęconym Bogu, w służbie Bogu i Kościołowi”. Eucharystii przewodniczył biskup diecezjalny włocławski Wiesław Alojzy Mering, a koncelebrowali prezbiterzy przybyli na uroczystość z różnych stron diecezji. W liturgii uczestniczyły siostry zakonne, alumni WSD oraz wierni, wśród których byli członkowie rodziny i przyjaciele pani Kazimiery. W homilii pasterz diecezji przypomniał zgromadzonym o godności i pięknie życia dziewiczego, będącego „obrazem wiecznej nieskazitelności Bożej”. Zwracając się do kandydatki, ksiądz biskup wezwał ją do zachowania nienaruszonej wiary, strzeżenia niezachwianej nadziei i rozwoju szczerej miłości. – Chrystus, Syn Dziewicy i Oblubieniec dziewic, już teraz na ziemi będzie twoją radością, a kiedyś będzie twoją nagrodą – powiedział hierarcha.
Po homilii kandydatka publicznie wyraziła wolę przyjęcia konsekracji, by naśladować Chrystusa i czynić ze swego życia „znak przyszłego Królestwa”. Następnie odśpiewano Litanię do Wszystkich Świętych, która jest obecna w liturgii w najważniejszych momentach życia Kościoła. Poprzedzała ona najistotniejszą część obrzędu – uroczystą modlitwę konsekracyjną. Ks. bp Mering prosił w niej, by dziewica przyjmująca konsekrację „płonęła miłością ku Bogu i nie kochała niczego poza Nim”. Po modlitwie pani Kazimiera przyjęła obrączkę: znak zaślubin z Chrystusem oraz księgę Liturgii godzin, aby z jej ust „nieustannie płynęło uwielbienie Ojca niebieskiego”. Na zakończenie Eucharystii ksiądz biskup udzielił wszystkim obecnym pasterskiego błogosławieństwa.
Zwyczaj konsekracji dziewic wywodzi się z pierwotnego Kościoła. Kobiety, które należą do tego stanu, stanowią odrębną formę życia konsekrowanego. Nie należy utożsamiać ich z zakonnicami, bowiem prowadzą indywidualny tryb życia, nie podlegają żadnej zakonnej regule ani przełożonym. Dla dziewic konsekrowanych wspólnotą staje się Kościół diecezjalny, we wspólnocie którego ich obecność jest szczególnie cenna i istotna. Ich dziewictwo bowiem ukazuje oblubieńczą miłość Chrystusa do swego Mistycznego Ciała, a także zapowiada bardzo wyraźnie przyszłe życie w zjednoczeniu z najczystszym Bogiem.
Opracowano na podstawie:
Obrzędy konsekracji dziewic;
ks. prof. dr hab. Krzysztof Konecki, Konsekracja dziewic w odnowie liturgicznej Soboru Watykańskiego II