Prowadzenie dziecka do Boga zaczyna się od najwcześniejszych chwil jego życia. Ogromny wpływ ma żywa wiara rodziców i najbliższych, którzy stają się dla niego przykładem wiary i pierwszymi nauczycielami. Jeszcze przed urodzeniem dziecko powinno być otoczone przez rodziców nie tylko miłością, ale i modlitwą. Ważne jest powierzanie losu poczętego dziecka Bogu oraz prośba o właściwy jego rozwój i szczęśliwe urodzenie. Dobrze jest, jeżeli matka i ojciec modlą się, aby Bóg pomógł im być dobrymi i kochającymi rodzicami i aby im błogosławił oraz strzegł ich rodziny przed złem. Niemowlę żyje bardzo intensywnie życiem zmysłowym i emocjonalnym. Nie rozumie jeszcze relacji między ludźmi, wzajemnych odniesień, atmosfery, klimatu rodzinnego, ale już je wyczuwa. To, co dzieje się wokół niego, chłonie całym sobą. Pierwsze dni, tygodnie, miesiące i lata zapisują się i pozostawiają w psychice dziecka ślad na całe życie.
Prostota i zrozumiałość
W dniu chrztu św. dziecko otrzymało oprócz wielu innych darów łaskę modlitwy. Jest zatem wrażliwe na modlitwę najbliższych. Ważna więc będzie modlitwa rodziców przy łóżeczku dziecka. Ono jej jeszcze nie rozumie, ale odczuwa ją i po swojemu przeżywa. Na czas modlitwy dziecko zastyga w reakcjach ruchowych. Odbiera wtedy nadprzyrodzoną rzeczywistość przez otrzymany dar życia Bożego. O czym warto pamiętać budując w małym dziecku podwaliny życia religijnego? Dziecku potrzebne jest przepojone wdzięcznością spojrzenie rodziców za to, że Bóg im je powierzył. Pełne miłości spojrzenie i akceptacja dają poczucie bezpieczeństwa, umacniają je i wyzwalają w nim to, co najlepsze. Od najmłodszych lat trzeba rozmawiać z dzieckiem o Bogu. Dobrze jest prowadzić rozmowy przy okazji wydarzeń rodzinnych czy kościelnych. Ważne jest używanie najprostszego języka, który na danym poziomie rozwoju dziecka będzie dla niego zrozumiały. Nie powinno się używać zdrobnień (np. paciorek, kościółek, Bozinka) ani języka bajek, ponieważ wyrastając z wieku przedszkolnego odrzuci ono infantylną wiarę jak bajkę.
Najważniejsze prawdy
Jakie prawdy Boże należy przekazać dziecku? Trzeba mówić, że Bóg je kocha nieskończoną miłością, że zawsze troszczy się o każdego człowieka, pamięta o nim, pomaga, obdarza darami. Dziecko widzi, że Bóg jest Kimś ważnym, ponieważ liczą się z Nim rodzice. Konieczne jest budzenie zaufania w dobroć i wielkość Stwórcy oraz budowanie świadomości, że Bóg najlepiej rozumie człowieka, ochrania go przed złem, umacnia, udziela światła, chce każdego prowadzić do nieba. Całe nasze życie tu na ziemi jest przygotowywaniem się do życia razem z Bogiem. Wszyscy tam zmierzamy przez wypełnianie gestów miłości. Dziecku należy podać motywację, dlaczego Bóg Ojciec zesłał Jezusa na ziemię, i ukazać, w jaki sposób On nam pomaga. Jezus – Syn Boży – ma Matkę – Maryję, która Go urodziła i wychowała, a św. Józef był tylko Jego opiekunem, aby tak jak jest w innych rodzinach, Jezus miał ziemskiego ojca. Maryja, która po życiu na ziemi została wzięta z duszą i ciałem do nieba, jest teraz razem z Jezusem i też chce nam pomagać. Trzeba Ją jednak o to prosić. Bóg powierzył każdemu człowiekowi Anioła Stróża, który ma go strzec przed niebezpieczeństwami i złem i prowadzić go do nieba.