Turcja jest olbrzymim krajem
ponaddwukrotnie większym od Polski. Jest także Ziemią Świętą, do p ę y której Ewangelia Chrystusa dotarła w początkach głoszenia Dobrej Nowiny, przyniesiona tam przez apostołów. Wystarczy wspomnieć choćby św. Jana, umiłowanego ucznia Jezusa, który był ściśle związany z Kościołem w Efezie; św. Andrzeja Apostoła, który głosił Ewangelię na czarnomorskim wybrzeżu Azji Mniejszej i wielu innych. Z terenów współczesnej Turcji pochodził również, i tam prowadził swoją działalność, św. Paweł Apostoł. W Antiochii po raz pierwszy nazwano uczniów Chrystusa chrześcijanami (por. Dz 11, 26). To tam – w Nicei, Konstantynopolu, Efezie i Chalcedonie – odbywały się pierwsze powszechne sobory Kościoła, na których określono wyznanie wiary, dogmaty dotyczące boskiej i ludzkiej natury Chrystusa, tajemnicę Trójcy Przenajświętszej i boskie macierzyństwo Maryi.
Niestety, dziś
Turcja jest krajem prawie całkowicie muzułmańskim, a Kościół rzymskokatolicki posiada tam jedynie trzy niewielkie jednostki administracyjne: arcybiskupstwo Izmiru (dawnej Smyrny), wikariat apostolski Istambułu (dawny Konstantynopol) oraz wikariat apostolski Anatolii (wschodnia Turcja). W przeddzień liturgicznego wspomnienia Najświętszej Maryi Panny Bolesnej (15 września) z pewnością warto przyjrzeć się nieco bliżej jednej z parafii, znajdującej się w wikariacie apostolskim Anatolii, która nosi tytuł Mater Dolorosa, czyli Matki Boskiej Bolesnej. Jest ona jedną z ośmiu parafii-placówek wikariatu Anatolii, obejmującego następujące miejscowości: Iskenderun, Güzelyayla, Antakya (czyli Antiochia nad Orontesem), Mersin, Adana, Tarsus (czyli Tars), Samsun oraz Trabzon.