Biskup Maciej z Gołańczy był jednym z najwybitniejszych dostojników państwa ostatnich Piastów. Okres jego rządów w diecezji kujawsko-pomorskiej to czas walki z zakonem krzyżackim i czas budowy fundamentów potężnego biskupstwa. Nominację na włocławski tron biskupi otrzymał 4 grudnia 1323 r. w Awinionie, z rąk papieża Jana XXII. Diecezją zarządzał ponad 40 lat, do czasu, gdy z powodu utraty wzroku zrezygnował w 1364 r. z godności biskupiej.
Kielich z grobu biskupa Macieja z Gołańczy uważany jest za jeden z najstarszych wyrobów złotniczych powstałych na Pomorzu. Naczynie o wysokości 13,5 cm zostało wykonane ze srebra częściowo złoconego i zaopatrzone w złoty krucyfiks na stopie oraz dwie złote obrączki na trzonie. Obrączki ujmują pozłacany nodus z sześcioma kolistymi guzami, na których przedstawiono głowy Chrystusa, Matki Bożej oraz świętych: Jana Ewangelisty, Piotra, Pawła i Mikołaja. W literaturze przedmiotowej kielich datowany jest na połowę XIV w. i przypisywany gdańskiemu warsztatowi złotniczemu.
Z pierwotnego pierścienia biskupiego zachowała się do naszych czasów tylko płaska, szeroka obrączka pokryta geometrycznym grawerunkiem. Jak wynika z relacji ks. Stanisława Chodyńskiego, kamień pierścienia nie przedstawiał się imponująco. Wkrótce po odkryciu został on zastąpiony kamieniem z wizerunkiem papieża Leona XIII. Dotychczas pierścień nie był pokazywany publicznie. Obecnie jest on prezentowany wraz z kielichem i pastorałem (ten ostatni został opisany w części pierwszej artykułu, „Ład Boży” 48 z 2 grudnia 2007) w Muzeum Diecezjalnym we Włocławku na wystawie „Skarbiec katedry we Włocławku”.