Biorąc do ręki drugi wielki dokument Benedykta XVI, zauważmy jego ścisłe powiązanie z dziełem Jana Pawła II. Stanowi on przecież podsumowanie Synodu Biskupów o „Eucharystii, źródle i szczycie życia i misji Kościoła”, który zwołał Papież z Polski, a zrealizował już jego następca.
W czasie swego długiego pontyfikatu Jan Paweł II poświęcił tematyce Eucharystii encyklikę, trzy listy apostolskie oraz zaaprobował dwie instrukcje opublikowane przez Kongregację do spraw Kultu Bożego i Dyscypliny Sakramentów. Ogłosił też Rok Eucharystii.
Adhortacja „Sacramentum Caritatis” traktuje o Eucharystii jako tajemnicy wiary, tajemnicy celebrowanej oraz misterium życia. Wskazuje na jej głębokie powiązanie z miłosierdziem i miłością. Benedykt XVI przypomina o znaczeniu celibatu kapłańskiego. Porusza też sprawę nierozerwalności małżeństwa, zachęcając jednocześnie do troski duszpasterskiej o osoby rozwiedzione. Wiele komentarzy mediów wzbudziła uwaga o konsekwencji eucharystycznej. Chodzi o to, aby wierność względem Boga wyrażała się we wszystkich decyzjach życia osobistego, a także w świadectwie publicznym. Dokument wymienia takie wartości, jak: szacunek i obrona ludzkiego życia od poczęcia aż do naturalnej śmierci, rodzina oparta na małżeństwie mężczyzny i kobiety, wolność wychowywania dzieci oraz promocja dobra wspólnego. Inne wskazania dotyczą piękna liturgii i poziomu kaznodziejstwa. Mowa jest między innymi o znaczeniu języka łacińskiego w celebracjach międzynarodowych i szczególnej roli śpiewu gregoriańskiego.
Ojciec Święty zapowiada wydanie specjalnego „Kompendium”. Ma ono ułatwiać coraz głębsze przeżywanie tajemnicy eucharystycznej. W pierwszej adhortacji Benedykta XVI uważny czytelnik dostrzeże zaufanie do współczesnego człowieka i propozycję dialogu.
Stanisław Tasiemski OP, Rzym