Głęboko wymowny jest obraz ludzkich dłoni oplecionych różańcem. Zachowujemy zwyczaj oplatania różańcem dłoni zmarłego człowieka w trumnie. Jest w tym obrazie dużo majestatu i ufności. Ale trzeba powiedzieć, że nie każdym dłoniom różaniec pasuje. W niektórych wydaje się być obcym, zwłaszcza gdy jest to różaniec nowy, nieużywany. Te dłonie nie trzymały go za ziemskiego życia. Z tymi dłońmi w trumnie różaniec nie harmonizuje.
W naszej obyczajowości katolickiej otrzymujemy różaniec w zaraniu religijnej świadomości. Rodzice wręczają go swoim dzieciom przygotowującym się do Pierwszej Komunii Świętej. Przyzwyczailiśmy się do gestów Ojca Świętego Jana Pawła II, który tak hojnie wręczał różańce tym, którzy mogli się do niego zbliżyć. Kierowcy często zawieszają różańce w swoich pojazdach. Młodzi zaś, także chłopcy, noszą różaniec, bardzo mały, na palcu jak pierścionek. Wszakże nie można traktować różańca jak talizmanu, on jest narzędziem naszej modlitwy. Co jest najbardziej istotne i zarazem charakterystyczne w modlitwie różańcowej?
Jest to modlitwa na wskroś ewangeliczna, została nazwana "streszczeniem całej Ewangelii". Z Ewangelii wzięte są zarówno formuły wypowiadanych modlitw, a więc Modlitwa Pańska i Pozdrowienie Anielskie, a także wydarzenia zbawcze związane z Wcieleniem i Odkupieniem naszego Pana. Prawda powyższego sformułowania objawiła się w pełni dzięki dopełnieniu wydarzeń zbawczych przez Papieża Jana Pawła II, który dołączył czwartą część Różańca - tajemnice światła. W ten sposób rozważamy w Różańcu także tajemnicę chrztu Pana Jezusa, Jego nauczanie, dokonywanie cudów, przemianę na górze Tabor, a nade wszystko ustanowienie Eucharystii.
Różaniec jest modlitwą na wskroś chrystocentryczną. Powtarzając litanijne słowa pozdrowienia Maryi, rozważamy jakby Jej sercem tajemnice zbawcze Chrystusa. W rozważaniach zdążamy do Jezusa - błogosławionego owocu żywota Maryi. Jest on modlitwą bardzo prostą i zarazem bardzo wzniosłą; jest zatopieniem się w tajemnicach zbawczych. Modlitwa ta może być zanoszona do Pana Boga indywidualnie, wszakże bliższa jest ona wspólnocie. W Kościele rozwinęły się tzw. Kółka Żywego Różańca - 20 osób zobowiązuje się odmawiać poszczególne tajemnice w jednej intencji, najczęściej dotyczącej Kościoła i jego misji. Taka też forma modlitwy bardzo pasuje rodzinie. Modląc się razem na różańcu, najlepiej wprowadzamy dzieci i młodzież w klimat chrześcijańskiej modlitwy. Z Różańca uczymy się życia wiarą, chrześcijańskiej ufności, postawy zgody na wolę Bożą. Każdą dziesiątkę Różańca kończymy doksologią: Chwała Ojcu i Synowi, i Duchowi Świętemu. Wtedy uświadamiamy sobie, że nasze życie powinno być nieustannym uwielbieniem Boga w Trójcy Osób.
Modlitwy różańcowej uczy nas Maryja w objawieniach w Lourdes, Fatimie, Gietrzwałdzie. W objawieniach tych gorąco zachęca: "odmawiajcie Różaniec". Taki testament zostawił nam także Ojciec Święty Jan Paweł II.