Szczególne aspekty odpustu w Roku Jubileuszowym
Wierni mogą uzyskać odpust jubileuszowy, jeśli spełnią niezbędne warunki i wypełnią jedno z dzieł w ramach trzech kategorii.
Niezbędnym warunkiem do uzyskania odpustu zupełnego lub częściowego jest stan łaski uświęcającej (przynajmniej przed wykonaniem ostatnich czynności związanych z dziełem odpustowym). Będąc w stanie łaski uświęcającej, odpust zupełny można uzyskać tylko jeden raz dziennie i to po:
- wzbudzeniu w sobie wewnętrznej postawy całkowitego oderwania od grzechu, także powszedniego;
- wyznaniu grzechów, przystępując do spowiedzi sakramentalnej;
- przyjęciu Komunii św. (wskazane jest uczynić to, uczestnicząc we Mszy św., ale do uzyskania odpustu wystarczy samo przyjęcie Komunii św.);
- modlitwie zgodnie z intencjami Ojca Świętego.
Wśród wspomnianych kategorii należy wyliczyć:
1. Praktyki pobożne lub religijne.
a) odbycie pobożnie pielgrzymki do sanktuarium lub miejsca jubileuszowego (w Rzymie są to cztery bazyliki patriarchalne: św. Piotra, św. Jana na Lateranie, Matki Boskiej Większej, św. Pawła za Murami lub Bazylika Świętego Krzyża Jerozolimskiego, Bazylika św. Wawrzyńca na Campo Verano, sanktuarium Matki Bożej Miłości lub jedne z chrześcijańskich katakumb), uczestnicząc tam we Mszy św. lub innym nabożeństwie liturgicznym (Jutrznia, Nieszpory) lub w praktyce pobożnej (takiej, jak: Droga krzyżowa, odmówienie modlitwy różańcowej lub recytacja hymnu Akatyst itp.);
b) pobożnie nawiedzić w grupie lub indywidualnie, jedno z tych miejsc jubileuszowych, uczestnicząc tam w adoracji eucharystycznej i w pobożnym rozmyślaniu, odmawiając na zakończenie Ojcze nasz, Wierzę i modlitwę do Najświętszej Maryi Panny.
2. Dzieła miłosierdzia.
a) nawiedzenie przez odpowiednio długi czas braci w potrzebie lub w trudnych sytuacjach (chorych, więźniów, samotnych starców, niepełnosprawnych itp.), pielgrzymując niejako do obecnego w nich Chrystusa;
b) wspomożenie znaczną sumą dzieł o charakterze religijnym lub społecznym (na rzecz porzuconych dzieci, trudnej młodzieży, starców potrzebujących pomocy, cudzoziemców szukających lepszych warunków życia w różnych krajach);
c) przeznaczenie znacznej części swojego czasu wolnego na działalność pożyteczną dla otoczenia albo inne podobne formy osobistego wyrzeczenia.