O czym musi pamiętać duszpasterz - spowiednik?

Odnośnie do samej posługi spowiadania, jaką wykonuje kapłan, prawo Kościoła nie pozostawia najmniejszych wątpliwości, że każdy, komu została zlecona troska duszpasterska poprzez nadanie określonego urzędu, jest zobowiązany zadbać o to, by powierzeni mu wierni mogli się wyspowiadać, jeśli w sposób uzasadniony o to proszą. Powinien dać sposobność spowiedzi indywidualnej w ustalonych, dogodnych dla korzystających z tego sakramentu, dniach i godzinach. W sytuacjach nagłych obowiązek słuchania spowiedzi Kościół nakłada na każdego kapłana, uprawnionego do spowiadania, a w niebezpieczeństwie śmierci na każdego, który przyjął święcenia kapłańskie, nawet gdyby nie posiadał stosownego pozwolenia (por. KPK, kan. 986).
W trosce o to, by posługa spowiedników była sprawowana godziwie i owocnie, Konferencja Episkopatu Polski w 1971 roku wydała dokument zatytułowany: "Wskazania dla spowiedników w zakresie spowiedzi małżonków". Podane tutaj wskazania umożliwiły wprowadzenie jednolitej praktyki przez spowiedników, a jednocześnie ułatwiają samą spowiedź i czynią ją owocniejszą dla penitenta.
Wśród elementów, na które zwrócili uwagę biskupi we wspomnianym dokumencie, warto zaakcentować konieczność zarezerwowania dostatecznej ilości czasu, potrzebnego do spokojnego odbycia spowiedzi, a więc m.in. ustalenia rzeczywistego stanu sumienia penitenta i udzielenia mu koniecznych pouczeń. Nie można zapomnieć o zapewnieniu podczas odbywania spowiedzi odpowiedniej ciszy i warunków sprzyjających dyskrecji. Ich brak może nawet przekreślić wartość spowiedzi, wymagającej niekiedy dłuższego wyznania ze strony penitenta oraz dialogu ze spowiednikiem. Nie można jednak zapominać, że istotnym elementem spowiedzi sakramentalnej nie jest sama tylko rozmowa duszpasterska, życzliwy dialog czy porady psychoterapeutyczne, ale owocne spotkanie z Chrystusem i Jego zbawczym działaniem. Fakt, iż jest to sakrament Kościoła katolickiego, musi być przedmiotem głębokiego przeświadczenia samego spowiednika, a jednocześnie powinien być on uświadomiony penitentowi.