Logo Przewdonik Katolicki

Słuchajmy siebie nawzajem

Papież Franciszek przekazuje światu swoje bożonarodzeniowe przesłanie i udziela błogosławieństwa Urbi et Orbi z loggii centralnej bazyliki św. Piotra, Watykan, 25 grudnia 2024 r. | fot. East News

Nauczanie papieskie

Czy wiecie, dlaczego Święta Rodzina z Nazaretu jest wzorem? Ponieważ jest to rodzina, która prowadzi dialog, która słucha siebie nawzajem, która rozmawia. Dialog to ważny element dla rodziny! Rodzina, która nie komunikuje się ze sobą, nie może być szczęśliwa.
To piękne, gdy matka nie zaczyna od robienia wyrzutów, ale od pytania. Maryja nie oskarża i nie osądza, lecz stara się zrozumieć, jak przyjąć to dziecko tak inne, słuchając go. Pomimo tego wysiłku Ewangelia mówi, że Maryja i Józef „nie zrozumieli tego, co im powiedział”, co pokazuje, że w rodzinie słuchanie jest ważniejsze niż rozumienie. Słuchanie oznacza nadanie znaczenia drugiej osobie, uznanie jej prawa do istnienia i do samodzielnego myślenia. Dzieci tego potrzebują. Zastanówcie się rodzice, wysłuchajcie swoich dzieci, one tego potrzebują! (…)
Rodzina Jezusa, Maryi i Józefa jest święta. A jednak widzimy, że nawet Rodzice Jezusa nie zawsze Go rozumieli. Możemy się nad tym zastanawiać i nie dziwmy się, jeśli czasem w naszych rodzinach zdarza się, że się nie rozumiemy. Kiedy to się dzieje, zapytajmy siebie: czy słuchaliśmy się nawzajem? Czy rozwiązujemy problemy, słuchając się wzajemnie, czy zamykamy się w milczeniu, niekiedy urażeni, unoszący się pychą? Czy poświęcamy trochę czasu na dialog? To, czego dziś możemy się nauczyć od Świętej Rodziny, to wzajemne słuchanie.
Anioł Pański, Niedziela Świętej Rodziny, 29 grudnia

Zaraz po Bożym Narodzeniu wspominamy w liturgii św. Szczepana, pierwszego męczennika. Opowiadanie o jego ukamienowaniu znajduje się w Dziejach Apostolskich, a ukazuje nam go w chwili, kiedy umierając, modli się za swoich zabójców. To skłania nas do refleksji: choć na pierwszy rzut oka wydaje się, że Szczepan bezsilnie znosi przemoc, to w rzeczywistości, jako człowiek wolny, nie przestaje miłować nawet swoich zabójców i ofiarowuje za nich swoje życie, jak Jezus, żeby się skruszyli i, uzyskawszy przebaczenie, mogli otrzymać dar życia wiecznego.
Tak więc diakon Szczepan jawi nam się jako świadek tego Boga, który ma jedno wielkie pragnienie: „By wszyscy ludzie zostali zbawieni” i żeby nikt nie był utracony – to jest pragnieniem serca Boga. Szczepan jest świadkiem naszego Ojca, który pragnie dobra, i tylko dobra, dla każdego ze swoich dzieci, zawsze; Ojca, który nikogo nie wyklucza, Ojca, który niestrudzenie ich szuka i gromadzi ich, kiedy po tym, jak się oddaliły, skruszone wracają do Niego. Jest Ojcem, który niestrudzenie przebacza. Pamiętajcie o tym: Bóg zawsze przebacza i Bóg przebacza wszystko.
Anioł Pański, drugi dzień świąt Bożego Narodzenia, 26 grudnia

Drzwi Serca Boga są zawsze otwarte, powróćmy do Niego! Powróćmy do Serca, które nas miłuje i nam przebacza! Pozwólmy, aby nam przebaczył, pozwólmy, aby pojednał nas ze Sobą! Bóg zawsze przebacza! Bóg wszystko przebacza! Przyjmijmy Jego przebaczenie.
To oznaczają Drzwi Święte Jubileuszu (…): przedstawiają one Jezusa, Bramę zbawienia otwartą dla wszystkich. Jezus jest Bramą; jest Bramą, którą miłosierny Ojciec otworzył pośrodku świata, pośrodku historii, abyśmy wszyscy mogli do Niego powrócić. Wszyscy jesteśmy jak zagubione owce i potrzebujemy Pasterza oraz Bramy, aby powrócić do domu Ojca. Jezus jest Pasterzem, Jezus jest Bramą.
Bracia, siostry, nie lękajcie się! Drzwi są otwarte, Drzwi są szeroko otwarte! Nie potrzeba kołatać do Drzwi. Są otwarte. Przyjdźcie! Pojednajmy się z Bogiem, a wówczas będziemy pojednani z samym sobą i będziemy mogli pojednać się między nami, nawet z naszymi nieprzyjaciółmi. Boże miłosierdzie może wszystko, rozwiązuje każdy węzeł, burzy wszelki mur podziału, Boże miłosierdzie gasi nienawiść i ducha zemsty. Przyjdźcie! Jezus jest Bramą pokoju.
Często zatrzymujemy się jedynie na progu; nie mamy odwagi go przekroczyć, ponieważ stanowi dla nas wyzwanie. Wejście przez Drzwi wymaga ofiary postawienia kroku – małej ofiary; zrobienia kroku ku czemuś tak wielkiemu – wymaga pozostawienia za sobą sporów i podziałów, aby powierzyć się otwartym ramionom Dzieciątka, które jest Księciem Pokoju. W te święta Bożego Narodzenia, na początku Roku Jubileuszowego, zachęcam każdą osobę, każdy naród i kraj, aby miały odwagę przekroczyć Drzwi, żeby stać się pielgrzymami nadziei, aby uciszyć broń i przezwyciężyć podziały! 
Orędzie Urbi et Orbi, 25 grudnia

Komentarze

Zostaw wiadomość

Komentarze - Facebook

Ta strona używa cookies. Korzystając ze strony, wyrażasz zgodę na używanie cookies, zgodnie z aktualnymi ustawieniami przeglądarki