Jednak także agenda historyczna wydarzeń roku 2017 jest niezwykle bogata. Z jednej strony mamy kościelne rocznice: 300-lecia koronacji Cudownego Obrazu Matki Boskiej Częstochowskiej i 100-lecia objawień fatimskich.
Ale jakby równolegle do tych dat mamy też 300 lat od powstania regularnej, nowożytnej masonerii i 100 lat od wybuchu rewolucji bolszewickiej w Rosji.
Zresztą ta ostatnia koincydencja zrodziła także przed stu laty Rycerstwo Niepokalanej ojca Maksymiliana Kolbe. Bo przecież bezpośrednim powodem decyzji powołania Rycerstwa była odbywająca się w Rzymie manifestacja z okazji 200-lecia powstania masonerii. Burmistrz Rzymu Ernest Nathan, wielki mistrz masoński, zarządził obchody rocznicy. Idąc z czarnym sztandarem, na którym był znak Lucyfera, depczącego św. Michała Archanioła manifestanci krzyczeli: Diabeł będzie rządził w Watykanie, a papież będzie jego sługą. Świadkiem tego był kleryk franciszkański Maksymilian, który wstrząśnięty tym widokiem, zaprosił kilku swoich młodych współbraci i założył organizację, „która miała starać się o nawrócenie grzeszników, heretyków, schizmatyków, a zwłaszcza masonów”.
Innym wydarzeniem, które będzie budziło spory i emocje, to 500. rocznica wystąpienia Marcina Lutra i początku reformacji, która jak by na to nie patrzeć, należy do najdramatyczniejszych dat w historii nowożytnego Kościoła. Swoją drogą także i obchody 400-lecia reformacji miały swój wkład w powstanie Rycerstwa Niepokalanej.
A wracając do czasów nieco bliższych, na pewno warto przypomnieć 80. rocznicę wydania przez papieża Piusa XI niezwykle ważnych encyklik społecznych, czy może wprost powiedzieć, wolnościowych, a więc encykliki o bezbożnym komunizmie (Divinis redemptoris) i encykliki o pogańskim narodowym socjalizmie (Mit brenender sorge). Obydwie powstały, aby przedstawić klarowne stanowisko Kościoła wobec dwóch agresywnych totalitaryzmów – komunizmu i nazizmu. Przy okazji można przypomnieć, że Divinis redemptoris opublikowano 19 marca, a św. Józef został przedstawiony przez papieża jako patron walki o wolność w konfrontacji z komunizmem.
Te dwie encykliki pokazują także odwagę i odpowiedzialność Kościoła, mimo że bezpośrednio naraziły na dodatkowe prześladowania wyznawców Chrystusa w Sowietach i w hitlerowskich Niemczech. Dzięki nim jednak stanowisko Kościoła, w tych najbardziej tragicznych momentach historii współczesnego świata, było jasne i konsekwentne.