Wzorujemy swoje życie na Najświętszej Osobie Dzieciątka Jezus według praktyki Małej drogi św. Teresy z Lisieux. Naszym hasłem są słowa świętej: „Niebem moim będzie dobrze czynić na ziemi”.
Historia zakonu karmelitańskiego rozpoczyna się na początku XIII wieku w Palestynie, na wzgórzach Karmelu. Odwołując się do postaci proroka Eliasza i Maryi, łacińscy pustelnicy, przybywający tutaj w czasie wypraw krzyżowych z Europy, rozpoczynają formować wspólnotę, której Kościół nadał oficjalną nazwę: Zakon Braci NMP z Góry Karmel. W 1605 r. Karmel reformowany dociera do Polski, gdzie na stałe zapuszcza korzenie.
Dla polskiego społeczeństwa
W 1920 r., po długich latach kryzysu spowodowanych kasatami rozbiorowymi, zostaje wskrzeszona polska prowincja Karmelitów Bosych. Pierwszym prowincjałem zostaje o. Anzelm Gądek (obecnie czcigodny sługa Boży), który jako gorliwy duszpasterz, zakonnik i przełożony, nie tylko dba o rozwój swojej prowincji. Postanawia on również zrealizować długo noszone w sercu pragnienie założenia na polskiej ziemi czynnego zgromadzenia karmelitańskiego, które ducha modlitwy i apostolstwa wnosiłoby w polskie społeczeństwo i odpowiadało czynną miłością na jego potrzeby. W 1921 r. z jego inicjatywy powstaje Zgromadzenie Sióstr Karmelitanek Dzieciątka Jezus. Charyzmatem nowej wspólnoty jest życie w duchu reguły karmelitańskiej na małej drodze dziecięctwa duchowego św. Teresy od Dzieciątka Jezus – patronki zgromadzenia. Na pierwszą przełożoną i matkę zgromadzenia o. Anzelm wybiera Janinę Kierocińską (obecnie sługę Bożą), tercjarkę karmelitańską i swoją penitentkę, która otrzymuje imię: Matka Teresa od św. Józefa. Prowadząc głębokie życie duchowe, doświadczyła ona miłości Boga i pragnęła także innych zbliżać do Boga. Dysponując bardzo skromnymi środkami, potrafiła też przyjść z pomocą potrzebującym, bowiem miłość do Boga i miłość do bliźniego łączyły się w jej życiu w harmonijną całość.
Pierwsze w miłości
W 1925 r. o. Anzelm otrzymał w Rzymie zadanie powołania do istnienia Międzynarodowego Kolegium „Teresianum”, którego był rektorem przez 20 lat. Przez ten czas czuwał nad rozwojem zgromadzenia, opracowując m.in. jego status prawny. „Wasz Karmel, najmniejszy ze wszystkich, ma być najbardziej bliski Bożemu Dziecięciu. Siostry Dzieciątka Jezus muszą najlepiej rozweselać Bożą Dziecinę. Dlatego powinny być pierwsze przy żłóbku, pierwsze z kolędą i pierwsze w miłości do Dzieciątka, do Panienki, do św. Józefa” – pisał do sióstr Ojciec Założyciel, który nie tyle kładł nacisk na zewnętrzną formę kultu Dzieciątka Jezus, ile raczej wskazywał na postawy i cnoty charakteryzujące całe życie Jezusa: od żłóbka po krzyż, a zwłaszcza Jego synowską więź z Ojcem. Dlatego całe życie karmelitanki Dzieciątka Jezus wpisuje się w synowską relację Jezusa do Ojca. Pragniemy żyć duchem Jego dziecięcego oddania się Ojcu, a chcąc sprostać temu zadaniu kontemplujemy Syna Bożego w tajemnicy Wcielenia, a także w tajemnicy Krzyża. Skrwawione Oblicze Jezusa Chrystusa jest natomiast dla każdej z nas zachętą do codziennej ofiary z siebie.
Trudne początki
Pierwsze siostry 31 grudnia 1921 r. udały się do Sosnowca, aby podjąć pracę wśród tamtejszej ubogiej ludności w placówkach Towarzystwa Dobroczynności. Pracowały tam bardzo ciężko, co w praktyce uniemożliwiało im prowadzenie życia zakonnego i wstrzymywało rozwój zgromadzenia. Dlatego, za radą o. Anzelma i po uzyskaniu zgody biskupa kieleckiego, matka Teresa po pół roku wymówiła pracę w towarzystwie.
Nie zrezygnowała jednak z działalności na rzecz robotniczej społeczności Zagłębia. Powstała pracownia robót ręcznych dla dziewcząt, w której uczono haftu, szycia, kroju i bieliźniarstwa, a w 1925 r. Matka Teresa, już we własnym domu, otworzyła bezpłatną ochronkę z dożywianiem dla dzieci z ubogich rodzin oraz płatne przedszkole dla zamożniejszych. Od 1931 r. siostry prowadziły u siebie również Prywatną Koedukacyjną Szkołę Powszechną. Podczas okupacji hitlerowskiej samorzutnie powstał dom dziecka, gdyż siostry przyjmowały pod swoją opiekę dzieci żydowskie, bezdomne, sieroty i dzieci więzionych rodziców. W 1946 r. pod opieką sióstr było około 40 dzieci. W klasztorze znajdowali ponadto schronienie partyzanci, Żydzi, dziewczęta ukrywające się przed przymusowym wyjazdem do Niemiec. Tutaj także działała kuchnia dla ubogich. Placówki oświatowe prowadzone przez siostry: przedszkole i sierociniec, zostały im ostatecznie odebrane przez władze komunistyczne w 1962 r.
Nasza posługa
Obecnie zgromadzenie jest podzielone na trzy prowincje i liczy około 400 sióstr. Ma ono charakter międzynarodowy, bowiem nasze siostry obecne są na terenie: Polski, Łotwy, Czech, Słowacji, Białorusi, Ukrainy, Włoch i Francji, a także w Burundi, Rwandzie i Kamerunie. Ogólnym celem naszego zgromadzenia jest chwała Boża i uświęcenie sióstr. Dążymy do tego, naśladując Chrystusa na drodze, przyjętych przez ślub, ewangelicznych rad czystości, ubóstwa i posłuszeństwa, zgodnie z naszymi Konstytucjami, w duchu Reguły Karmelitańskiej. Swoje powołanie realizujemy poprzez miłość bliźnich oraz troskę o ich uświęcenie, dzieląc się z każdym doświadczeniem spotkania z Bogiem na małej drodze dziecięctwa duchowego. W codziennej modlitwie w sposób szczególny pamiętamy też o kapłanach.
Nasze apostolstwo polega przede wszystkim na świadectwie życia wiarą, nadzieją i miłością. Zgodnie z charyzmatem Karmelu Dzieciątka Jezus podejmujemy również działalność zewnętrzną. Siostry pomagają więc w posłudze duszpasterskiej, pracują z dziećmi i młodzieżą, katechizują, prowadzą domy rekolekcyjne i przedszkola oraz posługują na misjach.
Wspólnota w Puszczykowie
Klasztor w Puszczykowie koło Poznania, jedyny na terenie archidiecezji, jest malowniczo położony na terenie Wielkopolskiego Parku Narodowego, a życie codzienne mieszkających w nim sióstr jest wypełnione modlitwą, która przeplata się z pracą i posługą duszpasterską. Lokalizacja domu sprzyja doświadczaniu obecności Boga w ciszy i pięknie przyrody, stąd chętne osoby mają możliwość odprawienia u nas indywidualnych rekolekcji lub dnia skupienia z towarzyszeniem siostry. Zapraszamy również na wspólną modlitwę i adorację w naszej zakonnej kaplicy. Każdego 16. dnia miesiąca w kościele parafialnym pw. Matki Boskiej Wniebowziętej w Puszczykowie odbywają się spotkania Rodziny Szkaplerznej z możliwością przyjęcia szkaplerza, a 25. dnia miesiąca w naszej kaplicy odbywa się nabożeństwo do Dzieciątka Jezus.
Zgromadzenie Sióstr Karmelitanek Dzieciątka Jezus (SCII)
Zgromadzenie w sieci: www.karmelitanki.pl
Dom prowincjalny
ul. Zduńska 6
51–180 Wrocław
tel.: 71 325 41 59
e-mail: kdzj.wroclaw@karmel.pl
Dom w Puszczykowie
ul. Krótka 5
62–040 Puszczykowo
tel.: 784 033 620
e-mail: karmelpuszczykowo@gmail.com