Arcybiskup przewodniczył nabożeństwu w obchodzone 22 lutego święto Katedry św. Piotra, które wskazuje na władzę pasterską przekazaną przez Jezusa św. Piotrowi i jego następcom. – To święto jest dla nas nie tylko okazją do przypomnienia o doniosłości nauczania papieskiego. Ono pozwala nam także podkreślić powagę i dostojeństwo nauczania akademickiego, które, chociaż nie wyrasta z mandatu Piotrowego, to również, jeśli jest autentyczne, kieruje się podobnym jak nauczanie papieskie dążeniem do prawdy, dobra i piękna – wyjaśnił abp Gądecki. Dlatego też dzień ten jest w archidiecezji poznańskiej również świętem patronalnym nauczycieli akademickich.
Ojciec naszej wiary
Arcybiskup wezwał profesorów i innych pracowników akademickich miasta Poznania do modlitwy o to, „aby pośród zamętu tego świata nasza wiara pozostała niewzruszona”. Wskazał przy tym na postać Abrahama, który jest ojcem naszej wiary, ponieważ uwierzył Bogu. Jednak, zdaniem kaznodziei, to nie tzw. pierwsze powołanie Abrahama, kiedy uwierzył on Bogu, że mimo podeszłego wieku będzie miał syna, było najważniejsze. – Wydarzeniem, które czyni Abrahama ojcem naszej wiary, jest jego drugie powołanie, kiedy Bóg chce mu odebrać to, co najdroższe, jedynego syna, którego mu wcześniej podarował – wyjaśnił abp Gądecki, dodając, że będąc gotowym złożyć na Górze Moria w ofierze swego syna, dał on wyraz swojej całkowitej dyspozycyjności wobec Boga. – Abraham nie wie, dlaczego Bóg prosi go o śmierć Izaaka, jednak ufa Bogu. Wie, że Bóg jest wierny nawet wtedy, gdy wydaje się, że nas zdradza – przyznał.
Gotowość do rezygnacji
– Ta scena pomaga nam lepiej zrozumieć, czym jest wiara, która nie polega na posiadaniu, ale na posłuszeństwie, które nie wyklucza krzyża. Wierzyć w Boga, to ufać Mu całkowicie, kochać Go bardziej niż wszystkie Jego dary – tłumaczył abp Gądecki, przyznając, że „miło jest iść za Bogiem, kiedy robi to, czego pragniemy i oczekujemy”, jednak prawdziwa wiara jest gotowością do stracenia wszystkiego z miłości do Boga.
Arcybiskup zachęcił równocześnie ludzi nauki do zadania sobie pytania czy naprawdę wierzą, czyli czy są gotowi do rezygnacji z tego, co najbardziej kochają, z własnych marzeń, planów i kalkulacji z miłości do Boga, a jednocześnie do zawierzenia Bogu na dobre i na złe. – Czy wierzysz w Niego dlatego, ponieważ realizuje pragnienia twojego serca? Czy kochasz Go dla Jego pociech, ponieważ czujesz się zrealizowanym, szanowanym, kochanym przez ludzi, cenionym przez przełożonych? Czy też kochasz Go, ponieważ jest twoim Bogiem, niezależnie od tego, czego zechce od ciebie? – pytał arcybiskup. – Możesz być wielkim uczonym, ale jeśli nie jesteś gotów oddać Bogu tego co najdroższe, jesteś w sumie tylko biednym ateistą, który jeszcze nie poznał Boga – stwierdził.