Ok. 170 mln ludzi na świecie, w tym ok. 12 mln w Europie, jest zakażonych wirusem zapalenia wątroby typu C (HCV). W Polsce liczba chorych wynosi około 600-700 tys., z czego dotychczas wykryto wirusa zaledwie u około 25 tysięcy – czytamy w Raporcie Specjalnym Stowarzyszenia Pomocy Chorym z HCV „Prometeusze”, który omawia sytuację epidemii HCV oraz dostęp do leczenia w Polsce w roku 2007. Niestety, większość zakażonych HCV nie zdaje sobie sprawy z faktu swojego zakażenia. Sprzyja temu czasami bardzo długi bezobjawowy okres trwania choroby. Objawy, takie jak nadmierne zmęczenie czy bóle stawów, nie są kojarzone z chorobą wątroby. Dodatkowo lekarze pierwszego kontaktu nie mają możliwości wydania bezpłatnego skierowania na badanie w kierunku wykrycia swoistych przeciwciał dla wirusa C – anty HCV. Skierowanie bezpłatne może wydać jedynie lekarz chorób zakaźnych, do którego średni czas oczekiwania wynosi kilka miesięcy.
Standardem w leczeniu HCV jest interferon alfa (naturalne białko wytwarzane w organizmie w celu zwalczania zakażeń powodowanych przez wirusy) w połączeniu z rybawiryną (lekiem przeciwwirusowym). Niestety, NFZ rocznie przeznacza środki na leczenie jedynie około 2000 chorych, a nowo wykrytych zakażeń jest co roku około 9000 lub więcej, bo nie wszystkie zakażenia są zgłaszane.
Zakażone wirusem HCV mogą być m.in:
– osoby, które przed rokiem 1993 miały przetaczaną krew (transfuzję lub preparaty krwiopochodne)
– osoby często hospitalizowane, zwłaszcza dializowane
– pracownicy służby zdrowia
– osoby stosujące dożylne narkotyki
– osoby, które wykonywały na swym ciele tatuaż
– wszyscy, którzy mieli kontakt z krwią osób zakażonych