Św. Franciszka Ksawera Cabrini - 22 grudnia

Orędowniczka emigrantów, której drugą ojczyzną była Ameryka, przyszła na świat 15 lipca 1850 r. w Sant’ Angelo Lodigiano, we włoskiej Lombardii, jako trzynaste dziecko Stelli Oldini i Augustyna Cabrini. Po ukończeniu studiów nauczycielskich podjęła pracę w szkole w Vidardo. Kiedy w 1870 r. zmarli jej rodzice chciała wstąpić do zakonu, ale słabe zdrowie sprawiło, że nie przyjęły jej ani sercanki, ani kanonizjanki. Trafiła więc do Sióstr Opatrzności, opiekujących się sierotami; w 1877 r. wybrano ją przełożoną.
Ona jednak chciała powołać nową wspólnotę do pracy apostolskiej na Wschodzie. 14 listopada 1880 r. powołała Instytut Misjonarek Serca Jezusowego, składając przed ołtarzem św. Franciszka Ksawerego - na którego cześć przyjęła imię zakonne - ślub poświęcenia się misji na Wschodzie. Napisała regułę, opartą na duchowości ignacjańskiej, którą streszczała dewiza: „swoją pracą uświęcać wszystko”. Niebawem biskup Nowego Jorku zwrócił się z prośbą do papieża Leona XIII o duszpasterzy i zakonnice, którzy podjęliby pracę wśród emigrantów włoskich w USA. Wówczas Ojciec Święty zamienił Franciszce ślub pracy ze Wschodu na Zachód i wkrótce popłynęła ze swymi zakonnicami do Stanów Zjednoczonych. Utworzyła placówkę w USA, później kolejne: w Ameryce Środkowej i Południowej, Francji, Anglii, Hiszpanii i Włoszech, a wreszcie w Afryce i Chinach.
Zmarła w Chicago 22 grudnia 1917 r., pozostawiając blisko 1300 sióstr w 66 placówkach. Dzięki dyspensie Piusa XI beatyfikowano ją już w 1938 r., natomiast kanonizowana została w 1946 r. przez Piusa XII, który w 1950 r. ogłosił ją patronką emigrantów. Jej statua znajduje się w rzymskiej Bazylice Św. Piotra, pośród założycieli zakonów, natomiast rozdzielone relikwie spoczywają w domach zakonnych w Nowym Jorku, Chicago, Rzymie i Condogno.