Wielu ludzi żyjących w naszej ojczyźnie ma nieodparte wrażenie, iż nadeszły czasy walki wszystkich ze wszystkimi, czasami nawet mówią o takim „polskim piekiełku”. Starcie to odbywa się nie tylko w przestrzeni politycznej, ale na różnych, a może wręcz wszystkich poziomach naszej egzystencji. Zwolennicy szczepień są zwalczani przez ruchy antyszczepionkowe. Ci, którzy uważają, że winniśmy się chronić przed wirusem, zakrywając usta, toczą o to walkę z tymi, którzy twierdzą, że to nic nie daje, a wręcz przeciwnie – stanowi zagrożenie dla zdrowia. Zwolennicy jak najszybszego powrotu dzieci do szkół, upatrujący w zdalnej nauce poważnych mankamentów, napotykają opór widzących w powrocie do nauki szkolnej zagrożenie dla zdrowia psychicznego dzieci. A znów wśród zwolenników odejścia od nauki zdalnej ścierają się dwa obozy – orędownicy powrotu łagodnego, opartego na odbudowie więzi międzyludzkich, toczą bitwę z uważającymi za słuszne wprowadzenie poważnych wymagań merytorycznych i gonienie programu. Nawet w kwestii wyżywienia propagatorzy diety zdominowanej przez warzywa stawiają czoło zwolennikom znaczącego udziału w diecie tłuszczów zwierzęcych. Jedni uważają za konieczne wyraźne zwiększenie nakładów na służbę zdrowia, ale inni przekonują, że najważniejsza jest edukacja i kultura. Zwolennikom większej integracji z Unią Europejską gwałtownie przeciwstawiają się eurosceptycy, widzący największe zło w tym, co idzie ze Starego Kontynentu. W zasadzie w żadnej sprawie nie możemy dojść do jakiegokolwiek konsensusu. Nawet stwierdzenie, że każdy chciałby być młodym, pięknym i bogatym, zaczyna być ryzykowne. I właśnie w takim utrzymującym się nad nami klimacie pojawiają się słowa z Listu do Rzymian: „Wszyscy ci, których prowadzi Duch Boży, są synami Bożymi”. Papież Franciszek w ostatniej encyklice Fratelli tutti stwierdził, że: „Różne religie, wychodząc z uznania wartości każdej osoby ludzkiej jako stworzenia, powołanego do bycia dzieckiem Bożym, wnoszą cenny wkład w budowanie braterstwa i obronę sprawiedliwości w społeczeństwie”. Jak my, chrześcijanie, chcemy budować to braterstwo w Polsce? Jaką ma ono dla nas wartość?