Już niedługo progi uczelni przekroczy wielka rzesza studentów, a w akademickich aulach w całej Polsce zabrzmi uroczyste „Gaudeamus igitur”. Świeżo upieczeni żacy dostąpią zaszczytu immatrykulacji, a wybrani otrzymają indeks z rąk Jego Magnificencji. Brzmi zawile? Na co dzień wyższe uczelnie używają terminów i tytułów naukowych zupełnie niezrozumiałych dla początkujących studentów. Ale bez obaw – uczelniana terminologia nie jest taka straszna.
Czesne – nie ma nic wspólnego z czesaniem. To opłata za studia na wyższej uczelni. Jeśli studiujemy w szkole państwowej, pobierana jest za studia zaoczne, wieczorowe, eksternistyczne i podyplomowe. Gdy studiujemy dziennie, jesteśmy zwolnieni z czesnego.
Ćwiczenia – są podstawowym rodzajem zajęć dydaktycznych, obecność na nich jest obowiązkowa. Najczęściej odbywają się w małych grupach.
Dni rektorskie – dni wolne od zajęć, ogłoszone decyzją rektora, która obejmuje całą uczelnię. Stosowane najczęściej w okresie przed i poświątecznym.
Doktor – niekoniecznie związany z medycyną tytuł pracownika naukowego, nadawany po obronie pracy doktorskiej. Studia doktoranckie można rozpocząć w dowolnym momencie życia, trzeba jednak posiadać tytuł magistra.
Doktor habilitowany – tytuł samodzielnego pracownika naukowego, nadawany po napisaniu rozprawy doktorskiej i po jej obronie, czyli po kolokwium habilitacyjnym.
Dyplom – dokument potwierdzający ukończenie studiów.
Dziekan – najważniejsza osoba na danym wydziale uczelni, jakby minister w rządzie.
Dziekanat – biuro na wydziale uczelni, gdzie często zmuszeni są zaglądać studenci, np. z racji podbicia legitymacji, oddania indeksu na koniec semestru czy składania innych dokumentów. Coś w rodzaju szkolnego sekretariatu.
Egzamin:
- komisyjny – ostatnia szansa zaliczenia przedmiotu, jeśli oblało się egzamin poprawkowy;
- poprawkowy – dodatkowa szansa zdania egzaminu (liczba poprawek często zależy od dobrej woli wykładowcy);
- „zerowy” – egzamin zdawany w terminie wcześniejszym niż sesja. Nie jest obowiązkowy, ale niekiedy staje się dodatkową możliwością podejścia do terminowego egzaminu.
Immatrykulacja – uroczyste przyjęcie w poczet studentów nowych osób, które składają ślubowanie i otrzymują indeks. Odbywa się najczęściej podczas inauguracji roku akademickiego.
Indeks – niewielka, najczęściej zielona książeczka, do której wpisuje się oceny z egzaminów i zaliczeń z wszystkich przedmiotów. Po zakończeniu semestru trzeba złożyć go w dziekanacie do weryfikacji. Taki „dzienniczek studenta”.
Inżynier – tytuł absolwenta studiów magisterskich na politechnice lub wyższych zawodowych studiów inżynierskich.
Kolokwium – zazwyczaj pisemna forma sprawdzenia wiedzy z wykładów lub ćwiczeń, może odbywać się kilka razy w semestrze.
Lektorat – obowiązkowe zajęcia z języków obcych.
Licencjat – tytuł, jaki otrzymuje absolwent trzyletnich studiów zawodowych.
Magister – po obronie pracy magisterskiej tytułuje się tak absolwent wyższych studiów magisterskich.
Profesor – jest tytułem nadawanym przez uczelnię wyższą samodzielnemu pracownikowi naukowemu za jego osiągnięcia naukowe. Najwyższym szczeblem kariery naukowej jest tytuł profesora zwyczajnego, przyznawany przez prezydenta RP.
Promotor – opiekun, pod którego kierunkiem student pisze pracę magisterską, licencjacką lub dyplomową.
Rektor – inaczej Jego Magnificencja, czyli osoba stojąca na czele wyższej uczelni.
Rozmowa kwalifikacyjna – czasem po prostu pogadanka o powodach, dla których student podjął studia na danym kierunku, a niekiedy egzamin wstępny z konkretnych przedmiotów.
Seminarium – zajęcia dydaktyczne odbywające się na V, IV lub III roku studiów, mające przygotować studenta do napisania i obrony pracy magisterskiej lub licencjackiej.
Sesja – najbardziej nielubiany przez studentów okres pod koniec semestru, przeznaczony na odbycie egzaminów. Plusem jest to, że nie ma wtedy zajęć.
Starosta roku – osoba na roku, która pośredniczy w kontaktach między wykładowcami a studentami i załatwia wszelkie formalności. Przypomnij sobie: przewodniczący klasy.
Wolny słuchacz – ten, kto mimo że zdał egzamin, nie został przyjęty na studia z powodu braku miejsc. Może uczestniczyć w zajęciach, choć nie posiada indeksu ani legitymacji studenckiej.
Wykład – monolog wykładowcy dla większej liczby słuchaczy. Zwykle nieobowiązkowy, choć zdarza się, że wykładowcy „puszczają” listy, a nawet sprawdzają obecność, wyczytując nazwiska. Odmianą wykładu jest wykład monograficzny, który dotyczy wąskiego zakresu wiedzy albo konkretnego zagadnienia.
Oprac. ŁuK