„Ten święty Sobór wyraża naglące życzenie, by poczynania synów Kościoła katolickiego zespolone z poczynaniami braci odłączonych posuwały się naprzód bez stwarzania jakichkolwiek przeszkód na drogach Opatrzności i bez uprzedzeń co do przyszłych podniet Ducha Świętego. Ponadto stwierdza swą świadomość, że ten święty plan pojednania wszystkich chrześcijan w jedności jednego i jedynego Kościoła Chrystusowego przekracza ludzkie siły i zdolności. Toteż nadzieję swą pokłada całkowicie w modlitwie Chrystusa za Kościół, w miłości Ojca ku nam, w mocy Ducha Świętego” (DE, 24).
Z Dekretu o ekumenizmie „Unitatis redintegratio” (DE)
Soboru Watykańskiego II, 21 listopada 1964 r.
„Ja, Jan Paweł II, pokorny servus servorum Dei, ośmielam się przemówić do was, wierni Kościoła katolickiego i do was, bracia i siostry z innych Kościołów i Wspólnot kościelnych, słowami Apostoła Pawła, którego męczeństwo, wraz z męczeństwem Apostoła Piotra ozdobiło Stolicę Rzymską blaskiem jego świadectwa: «dążcie do doskonałości, pokrzepiajcie się w duchu, jedno myślcie, pokój zachowujcie, a Bóg miłości i pokoju niech będzie z wami!» (2 Kor 13, 11)” (103).
Z encykliki o działalności ekumenicznej „Ut unum sint” (Aby byli jedno) Jana Pawła II, 25 maja 1995 r.
„Świadomi naszej wspólnej, związanej z chrztem wiary w Boga w Trójcy Świętej jedynego, szukamy dróg do coraz bardziej skutecznego współdziałania w dawaniu świadectwa Bożej miłości. Po 40 latach owocnej współpracy chcemy kontynuować tę obiecującą, pełną nadziei drogę, wzmagając wysiłki, by osiągnąć jedność chrześcijan w głoszeniu Ewangelii”.
Z przesłania Benedykta XVI na IX Zgromadzenie Ogólne Światowej Rady Kościołów, 14 lutego 2006 r.