Chemia dobrego humoru

„Bywają dni, gdy na pozór wszystko idzie normalnie, a dzieci moje mają nastrój jakby ktoś je pobił” – wyznała mi kiedyś Ania.

Nastroje są czymś więcej niż skutkiem wydarzeń danego dnia. W jakimś stopniu są wynikiem reakcji chemicznych, zachodzących w mózgu i ciele człowieka. Wpływ na nie ma nie tylko relacja z ludźmi, ale czynniki fizyczne, takie jak np. sposób odżywiania, sen, ćwiczenia.

„Zła chemia”
Ciało produkuje wiele różnych związków chemicznych i każdy z nich w określonej sytuacji jest potrzebny. Jednak istnieją dwa związki, które występując w nadmiarze, przyczyniają się do złego nastroju. Są to: adrenalina i kortyzol. Wydzielają się one wskutek poczucia zagrożenia psychicznego (np. ktoś krzyczy), ale i nagłych zdarzeń fizycznych, takich jak hałas.

Gdy dziecko poczuje napływ adrenaliny, nie myśli logicznie, póki poziom hormonu nie opadnie. Wraz z adrenaliną wydziela się kortyzol (nazywany też hormonem stresu). Obniża on umiejętności werbalne, dlatego zdenerwowane dzieci mają często problemy z powiedzeniem o co im chodzi. Z tego powodu powszechnie polecaną techniką radzenia sobie z takimi sytuacjami jest danie dziecku czasu i miejsca na wyciszenie. Aktywność fizyczna, a także taka organizacja życia rodzinnego, by było ono uporządkowane, to podstawowe sposoby obniżenia poziomu tych hormonów. Pomaga także zredukowanie ilości spożywanego cukru, picie większej ilości wody oraz sen.

„Dobra chemia”
Dopamina i serotonina to związki chemiczne odpowiedzialne za dobry nastrój i motywację. Ta pierwsza pomaga w zmianie nastroju na lepszy, a jej poziom obniża się w okresie dorastania (stąd depresyjne nastroje części nastolatków). Poziom dopaminy podnosi się wskutek zabaw, ćwiczeń fizycznych, okazywania czułości, spędzania czasu z przyjaciółmi. Serotonina wydziela się wolniej, dlatego jej poziom wpływa na nastrój całego dnia. Dobrym sposobem na pobudzenie wydzielania serotoniny jest dużo snu, dobre śniadanie i poranne ćwiczenia fizyczne.