Wielkie dzieło apostolskich serc

Miejsca święte to niezliczone ślady życia świętych, których Bóg sobie wybrał, a oni hojnie odpowiedzieli na Jego łaskę. Miejsca te uświęcane są wspomnieniem ludzi, którzy swym życiem manifestowali bezgraniczną wiarę i oddanie Bogu. Taką czcią obdarowani są święci: Franciszek Ksawery, Ignacy Loyola, założyciel zakonu jezuitów i bł. Piotr Faber oraz dwaj pierwsi jego towarzysze, których rocznice urodzin i śmierci stały się okazją do świętowania roku jubileuszowego w całym zakonie jezuitów.


Rok jubileuszowy zainaugurowali polscy jezuici 4 grudnia 2005 r. w Piotrkowie Trybunalskim. Tam bowiem znajduje się piękny barokowy kościół, którego patronem jest właśnie Franciszek Ksawery – symbol powszechności misji Kościoła.

Jubileuszowe świętowanie
Na jego obchody złożą się uroczyste liturgie, różne formy rekolekcji, sesje duchowości oraz pielgrzymki. Organizowany jest także ogólnopolski konkurs dla szkół gimnazjalnych i ponadgimnazjalnych na temat misji katolickich na Dalekim Wschodzie oraz niezwykłego spotkania kultury europejskiej z kulturami Azji. Przygotowywane są okolicznościowe sympozja i cykle wykładów na jezuickich uczelniach, zostaną wydane książki przybliżające sylwetki pierwszych jezuitów oraz podkreślające ich miejsce w historii Kościoła. Nie zabraknie także wydarzeń o charakterze kulturalnym takich, jak wystawy, przedstawienia teatralne, filmy i słuchowiska radiowe. Rok jubileuszowy polscy jezuici zakończą uroczyście 3 grudnia br. w kościele św. Ignacego Loyoli we Wrocławiu. W tym jubileuszowym czasie wszyscy, którzy lubią stąpać śladami świętych, mogą udać się do Hiszpanii, w tym szczególnie do Kraju Basków, a także do Rzymu, Indii i Japonii, gdzie wiele miejsc zostało uświęconych obecnością pierwszych świętych jezuitów. Można odbyć także duchową wędrówkę w poszukiwaniu Boga w jezuickich domach rekolekcyjnych w Gdyni, Częstochowie, Kaliszu i Zakopanem.

Niestrudzeni apostołowie
i teolodzy
Założycielem Towarzystwa Jezusowego był św. Ignacy Loyola. Zostawił po sobie wspaniałe dzieło, którego owoce widoczne są do dziś. Główną zasługą stworzonego przez Loyolę zakonu jest to, że powstrzymał proces protestantyzacji Europy. W swoich kolegiach jezuici wykształcili i wychowali inteligencję katolicką. Duchowi synowie św. Ignacego pokazali, jakimi drogami powinna iść „kolonizacja” ludów tubylczych odkrytych kontynentów.
Jednym z pierwszych zakonników Towarzystwa Jezusowego, który swą przygodą z Panem Bogiem uświęcił wiele miejsc, był św. Franciszek Ksawery. Nazwano go apostołem narodów na wzór św. Pawła. Niewielu ludzi tak wpłynęło na dzieje Kościoła jak ten święty. Ogłoszono go patronem misji, patronem Dalekiego Wschodu, Papieskich Dzieł Misyjnych. Jego działalność ewangelizacyjna zostawiła trwały ślad w Azji, a szczególnie w Indiach. Przeszedł do historii Kościoła jako jeden z największych misjonarzy, który pozostawił żywe wspólnoty Kościoła, szczególnie w Indiach.
Innym jezuitą, pielgrzymem wiary oraz pierwszym jezuitą na ziemiach niemieckich, był bł. Piotr Faber. Wypełniając zadania powierzone mu przez papieża czy generała zakonu – Ignacego z Loyoli – zwiedził niemal pół Europy. Szybko stał się poważanym teologiem i duchowym mistrzem. Był uczestnikiem religijnych dyskusji w Wormacji, w sejmie w Ratyzbonie, w Moguncji, Kolonii i w wielu innych miejscach. Fabera uznaje się tym samym za pierwszego jezuitę na północ od Alp, gdzie prowadził rekolekcje po łacinie i posługiwał jako duszpasterz wśród intelektualnych elit.
Dzisiejsi jezuici również realizują cele wyznaczone przez św. Ignacego poprzez głoszenie kazań, spowiadanie, prowadzenie rekolekcji i misji, wychowanie młodzieży, kierowanie organizacjami katolickimi, działalność naukową i publicystyczną oraz duszpasterstwo w szpitalach i więzieniach. Jednym z głównych celów, głęboko zakorzenionym w jezuickiej tradycji, są ćwiczenia duchowe.