Dnia 10 czerwca Kościół poznański obchodzi uroczystość błogosławionego Bogumiła. Przyszły patron archidiecezji poznańskiej urodził się ok. 1135 roku w Koźminie w Wielkopolsce, w zasłużonym rodzie Leszczyców. Mało wiadomo o jego rodzicach, niewiele też więcej o okolicznościach wstąpienia Bogumiła do zakonu cystersów. Został on biskupem poznańskim, a później arcybiskupem gnieźnieńskim. Jak przekazali średniowieczni kronikarze, z Wincentym Kadłubkiem na czele, Bogumił był "mężem pełnym cnót i wiedzy, wyróżniającym się dobrymi obyczajami i szlachetnością umysłu". Po kilkunastu latach rządów metropolią gnieźnieńską, arcybiskup Bogumił złożył rezygnację na ręce legata papieskiego i udał się do pustelni w Dobrowie, na wyspie na Warcie. Tam, w ascezie, umartwieniach i na modlitwie spędził ostatnie lata życia. Umarł prawdopodobnie 10 czerwca 1183 roku, choć podawane są też inne, mniej dokładne daty, między innymi rok 1204. Cześć i popularność Bogumiła zaczęła prężnie rozwijać się już po jego śmierci. Liczni wierni składali przy jego grobie wota za wyjednane łaski. W 1925 roku papież Pius XI zatwierdził starodawny kult bł. Bogumiła. Patron ten uznawany jest za orędownika odbywających rekolekcje i dni skupienia. W ikonografii przedstawia się Bogumiła w pontyfikalnym stroju biskupim, gdy przechodzi suchą nogą przez rzekę. Jego atrybutem jest ryba.