"Znam na pamięć jasnogórskie rymy, ostrobramskie, wileńskie srebro - wiem po ciemku, gdzie twarz Twoja i koral, gdzie Twa rana, Dzieciątko i berło…", pisał w wierszu "O szukaniu Matki Bożej" ks. Jan Twardowski. Maj to czas szczególnej czci Bożej Rodzicielki. Wiosenne pola budzą się do życia - wśród nich stoją gęsto figury Pani Zielnej, Korzennej, Żytniej, Siewnej czy Jagodnej. To właśnie tam wszystkie pieśni brzmią wyjątkowo pięknie, a modlitwy chwytają za serce.

Pierwsze nabożeństwo majowe odprawiono w Polsce w połowie XIX wieku. Początkowo wierni modlili się w Płocku, Toruniu, Nowym Sączu i Krakowie. Od 1852 roku modlitwy odbywały się regularnie w warszawskiej świątyni pw. Świętego Krzyża. Po blisko trzydziestu latach nabożeństwo było już znane w całym kraju. Sam rodowód jest wcześniejszy. Gromadzenie się wiernych, którzy oddawali cześć Matce Bożej, było znane na Wschodzie już w V wieku. Z kolei na Zachodzie dopiero na przełomie XIII i XIV wieku zrodziła się myśl, aby maj poświęcić Matce Bożej. Pomysłodawcą był król hiszpański Alfons X. W 1859 roku papież Pius IX przypisał do nabożeństwa majowego, na które składa się Litania loretańska do Najświętszej Maryi Panny, nauka kapłana oraz błogosławieństwo Najświętszym Sakramentem, liczne odpusty.
To właśnie Litania loretańska jest jednym z najwspanialszych hymnów na cześć Matki Bożej. Jej początki sięgają XII wieku. Zatwierdził ją oficjalnie papież Sykstus V. Kiedyś można było w niej znaleźć więcej tytułów: Mistrzyni pokory, Matko Miłosierdzia czy Bramo odkupienia. W 1675 roku dołączono wezwanie Królowo Różańca Świętego, w 1846 roku - Królowo bez zmazy pierworodnej poczęta, a w 1995 roku - Królowo Rodziny. W sumie modlitwa wymienia 49 tytułów Maryi - w Polsce 50.
Kalendarz liturgiczny jest ogromnie bogaty w święta i wspomnienia maryjne. Wierni przez cały rok mogą nieustannie uwielbiać Maryję. Wraz z nimi chwalą Ją "łąki umajone, góry, doliny zielone…".