Św. Jan Chrzciciel - 24 czerwca

Wiadomo, że Elżbietę i Maryję łączyły więzy krwi. Jeśli ich matki, Sobe oraz Anna, były siostrami, to wtedy Jan Chrzciciel był kuzynem Pana Jezusa. Kiedy Zachariasz dowiedział się od Archanioła Gabriela, że jego małżonka - w bardzo dojrzałym wieku - poczęła syna, trudno mu było w to uwierzyć. Pozostał więc niemy aż do chwili obrzezania narodzonego dziecka. A kiedy wreszcie odzyskał mowę, wyśpiewał Bogu "Benedictus" - przepiękny hymn, nazwany później "kantykiem Zachariasza".
Jan Chrzciciel urodził się w Ain Karem, nieopodal Jerozolimy. Kiedy zmarli jego rodzice, zamieszkał na Pustyni Judzkiej, być może pośród esseńczyków - członków żydowskiej sekty czczącej Mojżesza i przestrzegającej surowych zasad Pięcioksięgu - którzy świadectwem pobożności i ascezy przeciwstawiali się nadużyciom faryzeuszy oraz uczonych w Piśmie. W piętnastym roku panowania cesarza Tyberiusza Jan obwieścił nadejście Mesjasza. Nad rzeką Jordan zaczął głosić rychłe nadejście Królestwa Bożego i udzielał chrztu pokuty. Kiedy pojawił się tam Jezus z Nazaretu, wskazał na Niego, jako Baranka Bożego. Jezus przyjął ów chrzest, aby okazać aprobatę dla działalności Jana, a jego samego nazwał "kimś więcej niż prorokiem".
Jan gromił nadużycia świętoszkowatych przedstawicieli elit żydowskich, wytykając im obłudę. Ten zarośnięty prorok, żywiący się miodem leśnym i szarańczą, odziany w wielbłądzią skórę i przepasany skórzanym pasem, robił na słuchaczach - także na swych uczniach - niesamowite wrażenie. Za publiczne napiętnowanie kazirodczego związku Heroda II Antypasa z Herodiadą, żoną jego brata - Filipa, został uwięziony. Na życzenie Salome, córki Herodiady, został ścięty; zginął, bo nie znał kompromisu z prawdą. Ale Herod nawet wtedy nie przestał się go bać i na wieść o cudach Jezusa sądził, że to Jan Chrzciciel zmartwychwstał...