Poświęcony już w łonie matki przyszedł na świat bez grzechu pierworodnego. Do swojej wielkiej misji przygotowywał się na Pustyni Judzkiej, by - w piętnastym roku panowania Tyberiusza - obwieścić, że Mesjasz jest już na świecie. Kiedy nad Jordan przybył Jezus, wskazał na Niego jako Baranka Bożego i od tej pory usunął się w cień. Ganił publicznie nieobyczajne życie Heroda II Antypasa z Herodiadą, siostrą jego brata, więc uwięziono go, a później - na życzenie Salome, córki Herodiady - został ścięty.
Grobowiec św. Jana znajduje się w Wielkim Meczecie Umajjadów w Damaszku, a relikwie prawej ręki były niegdyś bardzo czczone przez joannitów. Natomiast sensacją archeologiczną tego lata stało się odnalezienie na Wyspie Świętego Iwana – niedaleko miasteczka Sozopol na bułgarskim wybrzeżu Morza Czarnego – alabastrowego relikwiarza z jego szczątkami. Na szkatułkę z napisem „Św. Jan”, która była zapieczętowana czerwonym woskiem, natrafili archeolodzy w czasie przeszukiwania pozostałości po średniowiecznym klasztorze. Okazało się, że relikwiarz, zamurowany w ołtarzu, krył części kości twarzy, palca i zęba św. Jana. Relikwie zostały uroczyście przeniesione do miejscowej cerkwi św. Jerzego.