Do końca stycznia w galerii „dk” we włocławskim Czarnym Spichrzu przy ul. Piwnej można oglądać czynną od 15 grudnia 2006 r. wystawę najnowszych grafik, rysunków i tkanin Janiny Twardy; z grona twórców włocławskich związanej najbardziej z grafiką warsztatową, artystyczną lub jeśli chcemy ją nazwać archaicznie – niezależną, gdyż niemającą nic wspólnego z grafiką użytkową.
Od kilkudziesięciu lat wierna czerni i bieli, artystka tworzy grafiki w różnych technikach; ostatnio najczęściej wykonuje linoryty. Każdą pracę żmudnie opracowuje w zaciszu domowej pracowni, przy ulubionej lampie: od projektu, szkicu, negatywu po wykonanie odbitek. Poza grafikami wykonuje rysunki i – w ostatnich latach – tkaniny unikatowe.
Janina Twardy urodziła się w 1943 r. we Włocławku. Studiowała na Wydziale Sztuk Pięknych UMK w Toruniu. Początkowo marzyła o precyzyjnej i wymagającej cierpliwości pracy konserwatora dzieł sztuki. Z czasem, jako osoba niezwykle dokładna i staranna, postanowiła opanować trudny i różnorodny warsztat grafika, poznawać tajemnice wielu technik, odkrywać ich możliwości. Dlatego wybrała Zakład Grafiki i studia w pracowniach profesorów Edmunda Piotrowskiego i Ryszarda Krzywki. Dyplom uzyskała w 1970 r. Po powrocie do Włocławka podjęła pracę w Muzeum Kujawskim, lecz z powodów rodzinnych powiązań z instytucjami kościelnymi dano jej do zrozumienia, że powinna zatrudnić się gdzie indziej. Z tego powodu zaczęła pracę jako nauczyciel wychowania plastycznego w liceach. Od 1971 do 1977 r. brała udział we wszystkich wystawach środowiska włocławskich plastyków. W latach 1976-1990 pełniła funkcję dyrektora Biura Wystaw Artystycznych. Organizowała tę placówkę od jej założenia w pierwszej siedzibie przy ul. Kościuszki; po wielkich staraniach przeniosła ją do nowego miejsca, w którym Galeria Sztuki Współczesnej znajduje się do dziś. Po zdjęciu jej z tego stanowiska, ponownie pracowała w LO im. Mikołaja Kopernika i przede wszystkim LO im. Ziemi Kujawskiej. Dziś prowadzi zajęcia plastyczne we Włocławskim Centrum Kultury.
Na obecnej wystawie artystki prezentowane są przygotowane w dwóch ostatnich latach linoryty. Są też rysunki i tkaniny. Wszystkie prace są pełne prostoty, zwięzłości, a pod względem formy tak jak sama Janina Twardy… skromne. Widać w nich ogromną wrażliwość i umiejętne wyczucie materii. Autorkę inspiruje przede wszystkim przyroda i architektura; unika pokazywania ludzi. Jako temat grafik wybiera znane budowle włocławskie, takie jak katedra, pałac biskupi czy pałacyk Bojańczyka. Częściej jednak sięga do zgłębiania tajemnicy przemijania i trwania, ukazując spalone, a więc umierające drzewa, bądź dla przeciwwagi mocno osadzone na ziemi „silne” głazy. Potrafi w widokach architektonicznych utrwalić monumentalny zabytek bardzo syntetycznie, innym razem skupić się na pozornie błahym detalu – drzwiach, schodach, żaglu, sęku w drewnie, kropli wody, liściu czy polnym kwiatku. Jej prace są eleganckie, uporządkowane i logiczne, natomiast rysunki są miękkie, delikatne, bez kontrastów walorowych.
W ostatnich latach Janina Twardy zajęła się też tkactwem. Mimo że zawsze lubiła szydełkowanie, robienie na drutach – najogólniej miękkie tworzywo – dopiero niedawno zaczęła zgłębiać tajniki wykonywania gobelinów. Tworzy tkaniny bardzo graficzne, w większości czarno-białe, o szczególnej fakturze i rytmice. Jej prace uczestniczą w wystawach zbiorowych; wystawa w Czarnym Spichrzu jest trzecią prezentacją indywidualną, zorganizowaną w ostatnich latach przez Dobrzyńsko-Kujawskie Towarzystwo Kulturalne we Włocławku.