W Twoich żyłach płynie nie tylko polska i grecka krew? Czujesz się więc bardziej Polką czy Greczynką?
- Chyba Greczynką. Tata nie tylko uczył mnie swojego ojczystego języka, ale też dopóki żył bardzo często zabierał mnie do Grecji. Zawsze czułam silne greckie korzenie, ale teraz trochę jakby te więzi się rozluźniły. Myślę, że jest to spowodowane tym, że bardzo rzadko jeżdżę do swojej greckiej rodziny. Ostatni raz byłam tam sześć lat temu.
Jak czułaś się wśród swoich greckich krewnych?
- Po raz pierwszy pojechałam tam w wieku około czterech lat, i od razu zostałam przyjęta jako „swoja”. Grecy bowiem każdą osobę, w której żyłach płynie nawet najmniejsza ilość greckiej krwi uważają za „swoją”. Ponieważ od pierwszej chwili byłam przyjęta przez wszystkich bardzo ciepło i życzliwie czułam się tam doskonale.
Co najbardziej podoba się Tobie w drugiej Ojczyźnie?
- Trudno to sprecyzować. Na pewno klimat, choć upał bywa tam męczący. Grecja zawsze wydawała mi się bardzo czysta i jasna. Poza tym wspaniała jest tamtejsza architektura i krajobrazy tak bardzo różniące się od polskich. Kuchnia grecka również jest zachwycająca. Na szczęście mama cały czas przygotowuje greckie pyszne specjały.
Ponad wszystko jednak podoba mi się pielęgnowanie więzów rodzinnych. Rodzina bardzo często nie tylko spotyka się ze sobą, ale również komunikuje telefoniczne. Tego mi bardzo brakuje tutaj w Polsce, gdzie wszyscy wszędzie bardzo się spieszą i nie mają dla siebie czasu, a w Grecji rodzina zawsze jest najważniejsza.