Mało kto wie, że między XIII a XV w. na Głównej mieściła się rezydencja biskupów poznańskich oraz świątynia pw. Wszystkich Świętych i św. Wawrzyńca. Dziś stoi tu kościół pw. Najświętszej Maryi Panny Niepokalanie Poczętej, który, choć powstał prawie sto lat temu, to swymi korzeniami sięga czasów średniowiecza.
Główna to nazwa przemysłowej dzielnicy Poznania położonej na północny wschód od centrum. Do 1925 r. była to podmiejska wieś, leżąca na trasie Poznań-Gniezno.
Znacząca świątynia
Dwór biskupi i pierwszy kościół na Głównej istniał już w pierwszej połowie XIII w. Rocznik Kapituły Poznańskiej informuje nas o pożarze, który miał tu miejsce w 1260 r. Trzy lata później biskup litewski Wit konsekrował nowy kościół pw. Wszystkich Świętych i św. Wawrzyńca. Na jego ołtarzu złożył relikwie świętych m.in. Wawrzyńca Męczennika i Jana Chrzciciela. Jak zauważa Jacek Wiesiołowski w opracowaniu „Rezydencja biskupów poznańskich w Głównej w XIII-XV wieku”, ranga świętych, których relikwiami wyświęcano świątynię na Głównej, wykraczała ponad zwyczajowe konsekracje wiejskich kościołów. Pozwala to postawić tezę, że pochodziły one z grupy relikwii, jaką biskup otrzymał od Stolicy Apostolskiej i jakimi konsekrował m.in. katedrę poznańską. O znaczeniu Głównej dla poznańskich biskupów świadczy też inne wydarzenie. 20 stycznia 1359 r. bp Jan V z Lutogniewa gościł w tamtejszej rezydencji króla Kazimierza Wielkiego wraz z dostojnikami i dworem.
Z inicjatywy sióstr miłosierdzia
Obecny kościół wybudowano w latach 1909-1914. Przez pierwsze dziesięć lat był filią parafii pw. św. Jana Jerozolimskiego za Murami. Dopiero dekret arcybiskupa gnieźnieńskiego i poznańskiego Edmunda Dalbora wyłączył wieś Główną z parafii św. Jana i uczynił, od 1 stycznia 1924 r., samodzielną parafią. Rok później Główna została włączona w granice Poznania, a z jej obszaru wydzielono kolejną parafię, której patronem jest Chrystus Odkupiciel.
Zanim postawiono tu kościół, już w 1906 r. we wsi Główna zamieszkały siostry miłosierdzia św. Wincentego à Paulo, zwane siostrami szarytkami. O ich przybycie prosiły ówczesne władze w związku z panującą zarazą tyfusu. Zakonnice miały się opiekować ludźmi chorymi na tę zaraźliwą chorobę. To właśnie siostry zabiegały o powstanie nowego kościoła. One też ofiarowały powstającej świątyni figurę Najświętszej Maryi Panny Niepokalanie Poczętej. Do dziś znajduje się ona w głównym ołtarzu kościoła. Prawdopodobnie też dzięki ich inicjatywie nadano parafii jej obecny tytuł.
Siostry do dziś spełniają swoją posługę, prowadząc ośrodek szkolno-wychowawczy, w którym opiekują się ponad setką dzieci, w większości z rodzin patologicznych.
Robotnicy na emeryturze
Główna była i jest dzielnicą robotniczą. Przed wojną i w okresie Polski Ludowej większość jej mieszkańców pracowała w pobliskich zakładach przemysłowych. Już w 1913 r. na terenie parafii w ramach Towarzystwa Akcyjnego H. Cegielski powstał duży zakład przemysłu ciężkiego, który w 1952 r. uzyskał nazwę „Pomet”. Po wojnie sporo osób pracowało też w przedsiębiorstwie maszyn i urządzeń przemysłowych ZREMB.
Obecnie parafia liczy ok. 5 tys. mieszkańców. – Są to głównie robotnicy miejscowych zakładów przemysłowych, dziś już na emeryturze – przyznaje ks. proboszcz Jan Bartkowiak. Mieszkańcy nie należą do ludzi zamożnych, wielu z nich znajduje się w trudnej sytuacji materialnej.
Parafię odmładzają osoby wprowadzające się na nowe, ciągle jeszcze powstające osiedle Nadolnik. – Ze 116 rodzin, które zamieszkały tam w ostatnich latach, tylko 12 nie przyjęło kolędy – cieszy się proboszcz.
W trosce o trzeźwość
Chyba najbardziej charakterystyczną grupą w parafii jest Duszpasterstwo Trzeźwości. Jego członkowie gromadzą się na wspólnej modlitwie w każdą sobotę. W parafii spotykają się też anonimowi alkoholicy, czyli wspólnota osób, które po wyjściu z nałogu wzajemnie się wspierają. Działa również Klub Abstynenta.
– Parafia to centrum tutejszej społeczności; stale coś się tutaj dzieje. W grupy parafialne zaangażowanych jest ponad trzysta osób – mówi z dumą proboszcz. Wśród nich warto wymienić Akcję Katolicką, Zespół Charytatywny, Żywy Różaniec ojców i matek oraz dzieci. Młodzież przynależy do KSM-u, a w ramach wolontariatu opiekuje się chorymi.
– Co roku ok. 150 dzieci uczestniczy w wyjazdach wakacyjnych organizowanych przez parafię – podkreśla proboszcz.
Istnieje też Apostolstwo Dobrej Śmierci, którego członkowie modlą się w intencji chorych i konających. Jest też Oaza i grupa formacyjna. Oprawę muzyczną niedzielnej Mszy św. dla dzieci ubogaca schola dziecięca.
Łączy Matka Boża
W parafii działa niezwykle liczna grupa Dzieci Maryi oraz Młodzież Maryjna, pragnąca propagować i pogłębiać Jej kult. Szczególną orędowniczką wszystkich parafian jest Matka Boża Niepokalanie Poczęta. Także Ona, oprócz Eucharystii, łączy ich na wspólnej modlitwie i adoracji.
Kościół przeszedł w ostatnich latach kapitalny remont. Jednak nie tylko z tego powodu warto zajrzeć do tej prawie stuletniej już świątyni, która stała się symbolem Głównej. Warto tu przybyć, przede wszystkim dlatego, aby pomodlić się przed obrazem NMP Niepokalanie Poczętej, powierzając Jej swoje troski, kłopoty, zmartwienia. Warto zawierzyć Jej swoje życie. Któż bowiem lepiej od Niej prowadzi nas do Chrystusa?
Za tydzień przedstawimy parafię pw.Chrystusa Odkupiciela na os. Warszawskim