Wieża wildeckiego kościoła pw. Maryi Królowej, widoczna z wielu odległych miejsc w Poznaniu, zdaje się czuwać nad całą przemysłową dzielnicą miasta. Kościół codziennie mija tysiące ludzi przemierzających ruchliwy Rynek Wildecki w drodze do swoich obowiązków. Kiedy zbudowano tę świątynię, stanęła w środku wsi podmiejskiej; dziś zajmuje rynek jednej z najbardziej zurbanizowanych dzielnic miasta.
Kościół w samym środku dzielnicy Wilda, dawnej wsi włączonej w granice administracyjne Poznania przed stu laty, zbudowany został w latach 1904-1907 dla niemieckich ewangelików, zamieszkujących te tereny. Projektantem świątyni był berliński architekt Oskar Hossfeld, którego dziełem jest także kościół pw. św. Anny przy ul. Matejki. Wildecki kościół został zaprojektowany w stylu popularnego w owym czasie neorenesansu. W tej samej manierze zaprojektowano w Poznaniu m.in. gmach d. Akademii Królewskiej, dziś Auli Uniwersyteckiej, oraz sąsiadujące z kościołem Maryi Królowej zabudowania rektoratu Politechniki Poznańskiej. Po II wojnie światowej świątynia została przekazana Kościołowi rzymskokatolickiemu. Do roku 1955 wildecki kościół nosił pierwotne wezwanie św. Mateusza, później otrzymał obecne – Maryi Królowej. Wnętrze świątyni nosi w sobie ślady ewangelickiej przeszłości – są to charakterystyczne empory, spotykane także w innych kościołach poewangelickich, np. przy ul. Fredry. Charakterystyczne są też malowidła ścienne, przedstawiające 15 tajemnic różańcowych oraz symbole maryjne, nawiązujące do Patronki kościoła. Cennym elementem wyposażenia wnętrza jest także obraz przedstawiający Koronację Najświętszej Maryi Panny, pochodzący z XVII wieku.
Kościół miejski
O świątyni i parafii tak opowiada jej proboszcz, ks. Marcin Węcławski:
– Świątynia na Rynku Wildeckim jest kościołem miejskim, a nie tylko parafialnym. Służy on nie tylko parafianom, ale także innym mieszkańcom miasta czy nawet jego obrzeży. Osobiście uważam, że jest to najlepiej położony kościół w Poznaniu: na skrzyżowaniu ruchliwych ulic, w bezpośrednim sąsiedztwie rynku, przy trasie wylotowej z miasta w kierunku Dębca i Lubonia, a dalej Mosiny. Zdawali sobie z tego sprawę też moi poprzednicy, a zwłaszcza ks. Jerzy Smoliński, wybitny duszpasterz, zmartwychwstaniec. Wprowadził on Msze św. w dni powszednie o godz. 12 (w godzinach południowych Msze w Poznaniu mają oprócz nas tylko karmelici i dominikanie). Uczestniczy w nich bardzo duża liczba osób (250 komunii). Natomiast w niedzielę jest u nas, od lat 60., Eucharystia o godz. 21 – to ostatnia Msza niedzielna, która dobrze się już wpisała w świadomość poznaniaków (całoroczną Eucharystię niedzielną o tej godzinie wprowadzili od niedawna również dominikanie).
To, co najważniejsze
Najważniejszym celem wszystkich naszych działań jest prowadzenie ludzi do zbawienia i oddanie chwały Panu Bogu. Kładziemy duży nacisk na to, aby naprawdę we wszystkim, co robimy, Bóg był uwielbiony.
Dla pogłębienia wiary przygotowujemy broszury, mające przybliżyć tematykę modlitwy i praktyczne życie nią. Otrzymują je wszyscy parafianie podczas kolędy. Najważniejszą rzeczą jest nauczyć ludzi modlitwy. Kiedy bowiem będą się modlili, nie stracą wiary, ale będą w niej wzrastali.
W kościele parafialnym modlimy się także Liturgią godzin. Codziennie rano odmawiamy jutrznię, a w niedzielne popołudnia (latem są to wieczory) nieszpory. Jest stała grupa wiernych, która pragnie odmawiać razem brewiarz.
Wiele osób uczestniczy w nabożeństwach majowych, odprawianych dwa razy dziennie. W poniedziałki natomiast odbywa się Nowenna do Ducha Świętego. W parafii pw. św. Jana Kantego, z której pochodzę, prowadził takie nabożeństwa sługa Boży ks. Aleksander Woźny. Wszyscy potrzebujemy wsparcia Ducha Orędownika i Pocieszyciela w naszych działaniach i odczytywaniu woli Bożej. Dlatego też tę formę modlitwy wprowadziłem w parafii wildeckiej.
Parafia Maryi Królowej jest również jedną z dwóch parafii w Poznaniu, gdzie dzieci mogą przygotować się do wcześniejszego przyjęcia Komunii Świętej (jest ich co roku ok. 40). Według zaleceń Kościoła pierwszej Komunii powinno się udzielać ok. 7. roku życia, a nawet wcześniej, jeśli dzieci odróżniają Chleb Eucharystyczny od zwykłego chleba. Katechezą przygotowującą do tego ważnego wydarzenia są objęte zarówno dzieci, jak i ich rodzice.
Wspólne działania
Ważna i potrzebna jest także rola społeczno-kulturalna, jaką odgrywa parafia. Jest ona miejscem spotykania się ludzi „między sobą” i świadczenia sobie wzajemnej pomocy – materialnej i duchowej. Dlatego podejmujemy różnorodne inicjatywy w tych dziedzinach. Prowadzimy Przedszkole im. św. Aniołów Stróżów oraz świetlicę środowiskową dla dzieci z rodzin będących w trudnej sytuacji. Bardzo dużym zainteresowaniem parafian cieszy się klub seniora, gdzie spotykają się ludzie starsi i samotni. W ramach wolontariatu nauczycielskiego ok. 30 nauczycieli udziela darmowych korepetycji dzieciom, które mają trudności w nauce. Funkcjonują też poradnie: prawna, psychologiczna i logopedyczna. Poprzez Caritas parafialną świadczymy m.in. pomoc żywnościową dla ok. 15 rodzin, organizujemy półkolonie podczas wakacji szkolnych oraz paczki świąteczne. Przy naszym kościele ma swoją siedzibę również Caritas archidiecezjalna.
Życie duszpasterskie naszej wspólnoty wpisane w rok liturgiczny staramy się opisać w czasopiśmie parafialnym „Maryjna Wspólnota”. Dzięki niemu oraz wiadomościom zamieszczanym na stronie internetowej każdy może dowiedzieć się, co dzieje się w parafii, jakie działania i inicjatywy są podejmowane. Każdy może się w nie zaangażować.
W następnym numerze prezentacja parafii pw. Zmartwychwstania Pańskiego na Wildzie.