Fragmenty Listu Konferencji Episkopatu Polski na II Niedzielę Wielkiego Postu 2006 r.
Umiłowani w Chrystusie Panu!
Wydarzenie Przemienienia Pańskiego (...) objawia nam prawdę o osobie i misji Jezusa Chrystusa. Jest On umiłowanym Synem Boga Ojca, któremu należy się ze strony człowieka całkowite posłuszeństwo. (...) Misję świadczenia o Jezusie Chrystusie, Odkupicielu i Zbawicielu człowieka, umiłowanym Synu Boga Ojca, wypełnia po dziś dzień Kościół przez wierne i wytrwałe głoszenie Ewangelii. W ten sposób Kościół świadczy o zbawczym dziele Chrystusa, prowadząc ludzi różnych narodów i kultur w jedności wiary, nadziei i miłości do Boga w Trójcy Jedynego. A misja Kościoła staje się kontynuacją misji Chrystusa; co więcej, w Kościele żyje i działa Chrystus.
(…) Wśród zadań Kościoła, który wszyscy stanowimy, najważniejszym jest wypełnianie misyjnego nakazu Jezusa. W liczącej ponad dwa tysiące lat historii Kościoła nie zabrakło nigdy jego synów i córek, którzy z odwagą, a niekiedy z heroizmem, głosili światu zbawcze orędzie Ewangelii. Jednym z niezwykłych misjonarzy był patron misji Kościoła – św. Franciszek Ksawery, jezuita, którego 500-lecie urodzin obchodzimy w tym roku. Z oddaniem głosił Chrystusa w Indiach, Indonezji i Japonii. Zmarł w 1552 roku na misyjnym szlaku, niedaleko Chin, które bardzo pragnął pozyskać dla Jezusa. Cały Kościół uczestniczy w jubileuszowej radości zakonu księży jezuitów, który wydał wielu wybitnych misjonarzy, w tym i Polaków, a wśród nich, bł. Jana Beyzyma, apostoła trędowatych na Madagaskarze.
Bogate tradycje misyjne Kościoła w Polsce są nadal pielęgnowane i rozwijane. Obecnie na wszystkich kontynentach pracuje dwa tysiące trzydziestu trzech misjonarzy i misjonarek z Polski. Są wśród nich zakonnicy i zakonnice, księża diecezjalni oraz coraz liczniejsi wierni świeccy. (…)
Posługa misjonarzy powinna być wspierana ofiarą materialną wiernych i całego polskiego społeczeństwa, związanego z Ewangelią i Kościołem. Misjonarze bowiem – o czym warto pamiętać – głosząc Dobrą Nowinę ubogim – rozsławiają również nasz kraj w odległych od Ojczyzny zakątkach świata.
Przejawem materialnej troski o misjonarzy jest Fundusz Misyjny, na który składają się ofiary zbierane jako składka w uroczystość Objawienia Pańskiego oraz w ramach zbiórki do puszek w II Niedzielę Wielkiego Postu. Wyrazem solidarności z misjonarzami są przekazywane im z tego źródła rozmaite formy dotacji, a także częściowe finansowanie przez Miva Polska, agendę Komisji Episkopatu Polski ds. Misji, zakupu niezbędnych dla duszpasterstwa w krajach misyjnych środków transportu: samochodów, motocykli, rowerów, a nawet łodzi. Wspomniany Fundusz wspiera także wiele projektów charytatywnych, medycznych i edukacyjnych, jakich potrzebuje świat misyjny.
Nową inicjatywą wspierania misjonarzy jest „Dzieło Pomocy Ad gentes – Do Narodów”, powołane przez Konferencję Episkopatu Polski i rozpoczynające dziś oficjalnie swoją działalność. Będzie ono kontynuowało zadania podejmowane dotychczas przez wspomniany wcześniej Fundusz Misyjny. (…)
W okresie wielkopostnym jesteśmy szczególnie wezwani do przemiany życia. Zatem jako tworzący rodzinę Kościoła, świadomi odpowiedzialności za losy głoszenia Ewangelii w świecie, pragniemy uczynić misyjny rachunek sumienia. Pomimo różnych form aktywności w dziedzinie misji, wiemy, że jako wspólnota Kościoła – możemy w jeszcze większym stopniu wziąć odpowiedzialność za głoszenie Ewangelii w świecie współczesnym, jeszcze bardziej wspierać przepowiadanie narodom Jezusa Chrystusa, jedynego Odkupiciela człowieka.
Misyjny rachunek sumienia powinien objąć również sferę modlitewną i etyczną naszego życia. Misjom powinna bowiem stale towarzyszyć nasza żarliwa modlitwa, połączona z ofiarą duchową, w postaci ponoszonych z cierpliwością w intencji misji umartwień i doświadczeń. Najskuteczniejszą i najwymowniejszą zaś formą misyjnej działalności jest osobiste świadectwo wiary, „bo jest dawane w codziennej rzeczywistości i w środowiskach, do których często kapłan dociera z trudem” (Benedykt XVI). Poddajmy te obszary naszego chrześcijańskiego życia i odpowiedzialności pod osąd sumienia. A nade wszystko słuchajmy pouczeń Chrystusa, biorąc za wzór apostołów i niezliczone rzesze misjonarzy, którzy najpierw przyjmowali Jego naukę, a potem całym swym życiem mówili to samo, co Bóg Ojciec, wskazując na swojego Syna: „Jego słuchajcie”.
Drodzy Bracia i Siostry! Do konkretnego, duchowego i materialnego włączenia się w dzieło misyjne Kościoła niech nas zmobilizuje duszpasterskie hasło i zadanie bieżącego roku: „Przywracajmy nadzieję ubogim”. To przecież Chrystus, Ten, który dla nas umarł i zmartwychwstał, który nieustannie przyczynia się za nami w niebie (por. Rz 8,34), jest źródłem i podstawą wszelkiej nadziei, a na miano prawdziwie biednych zasługują ci, którzy pozbawieni są znajomości Chrystusa i nie doświadczają w sakramentach Kościoła Jego miłości i miłosierdzia.
Niech Boże błogosławieństwo i orędownictwo św. Franciszka Ksawerego towarzyszą nam wszystkim w codziennym świadczeniu słowem i czynem o Chrystusie.
Na duchowe i materialne podejmowanie odpowiedzialności za misyjne dzieło Kościoła, za losy Ewangelii we współczesnym świecie, udzielamy Wam pasterskiego błogosławieństwa.
Kardynałowie, Arcybiskupi i Biskupi zgromadzeni na 334. Zebraniu Plenarnym Konferencji Episkopatu Polski
Warszawa, 31 stycznia 2006 r.