Najczęściej uczucie radości jest mylone z poczuciem szczęścia. Szczęście ogarnia nas, gdy doświadczamy tego, za czym tęsknimy. Radość natomiast jest pewną formą łaski, poczucia uniesienia spływającego na nas, gdy jesteśmy w coś głęboko zaangażowani.
Szczęście skupia się na tym, co będzie w przyszłości, a radość - na tym, co jest tu i teraz. Jedną z bardziej trafnych definicji radości jest tekst piosenki: "Boża radość jak rzeka wypełnia duszę mą". Istotą tego uczucia jest stan uniesienia i płynięcia, charakteryzujący się zintensyfikowaną koncentracją, utratą samoświadomości i zmienioną percepcją upływu czasu. Wypełnia nas uczucie wspólnoty z ludźmi, Bogiem i światem, a czas jakby ulega zawieszeniu. Radość przydarza się spontanicznie. Nie możemy jej sprowokować. Żałosną próbą uzyskania tego stanu jest zażywanie narkotyków - osiągany rezultat jest namiastką prawdziwej radości i niesie z sobą uzależnienie.
Oto kilka przykładów radosnego uniesienia. Może przeżyłeś którąś z sytuacji, wtedy łatwiej ci będzie zrozumieć jego istotę: Właśnie urodziłaś (żona urodziła) dziecko i widzisz je po raz pierwszy, maluszek otwiera oczy i wydaje ci się, że widzisz w nich głęboką mądrość; Przyjechał Jan Paweł II. Widać Go przy ołtarzu, błogosławi tłum. Stoisz wraz z tysiącami ludzi i razem śpiewacie "Abba Ojcze"; Jesteś na wycieczce w górach. Przed chwilą szalała burza, jest zimno i mokro, a wszyscy są zmęczeni. Nagle przez mroczne chmury przebija się ciepły promień słońca i zakwita tęcza.
Jak przeżyć więcej radości w życiu?
Radość jest rodzajem łaski, która spływa na nas w sposób nieprzewidywalny, gdy jesteśmy w coś mocno zaangażowani. Jednak nie tylko wydarzenia wielkie mogą ją wywołać. Także zwyczajne zdarzenia mogą się przerodzić w ważne i istotne. Niektórzy, gdy coś robią, to albo przychodzi im to zbyt łatwo i się nudzą, albo rzucają zadanie, gdy pojawia się trudność, lub też przeżywają silny niepokój - co będzie potem, jeżeli się nie uda? Oto, co powstrzymuje nas przed przeżywaniem uniesienia: - szukanie przyjemności. Gdy rzucamy się w pogoń za przyjemnością, tracimy zdolność cieszenia się z tego, co robimy. Ważny staje się tylko rezultat. Przeżywamy lęk, że przyjemność nas ominie, stajemy się chciwi i zazdrośni. Stajemy się uzależnieni od przyjemności; - odmowa zaakceptowania życia takim, jakim jest tu i teraz. Zdarza się, że ktoś cierpi, że cały czas żyje wspomnieniami przeszłych cierpień i co dzień przeżywa je na nowo. Gdy zadręczamy się ciągłym ożywianiem bolesnych wspomnień, nie jesteśmy w stanie przeżyć radości, która spotyka nas w danym momencie. Tak samo osoby, które co dzień wyobrażają sobie straszne rzeczy, które mogą się zdarzyć w przyszłości, nie są zdolne do radości. Ich życie to lęk; - niezdolność do pełnej koncentracji i zaangażowania. Ludzie, którzy w sytuacji pojawienia się pierwszych oznak trudności poddają się, nie doświadczają radości. Ona pojawia się w chwilach głębokiej koncentracji i zaangażowania. Jak się zdaje, cała biochemia się wtedy zmienia. O przeżywaniu takich stanów opowiadają sportowcy, artyści i wszyscy, którzy traktują to, co robią, jako ważne i znaczące wyzwanie.
Nie jesteśmy w stanie prowokować radości, jednak możemy pracować nad zlikwidowaniem u siebie postaw blokujących zdolność jej przeżywania. Dlatego życzę wszystkim czytelnikom "Przewodnika Katolickiego" przeżycia prawdziwej radości zarówno z narodzenia Chrystusa, jak i poczucia wspólnoty z rodziną i jedności ze wspólnotą Kościoła.
Autotest postrzegania radości:
Co z poniższych rzeczy sprawi Ci największą radość:
a) duża wygrana na loterii,
b) nagroda w pracy za nowatorski pomysł,
c) wspólne śpiewanie kolędy "Bóg się rodzi" podczas Pasterki w kościele
Odpowiedź a) oznacza, że źródeł radości upatrujesz w zdarzeniach zewnętrznych, zupełnie od siebie niezależnych (szczęśliwy przypadek), b) radość jest dla Ciebie jednoznaczna z sytuacją odniesienia sukcesu, zależnego wyłącznie od własnej pracy, odpowiedź c) oznacza, że źródłem radości jest dla Ciebie poczucie wspólnoty z ludźmi.