Jako siostry Opatrzności Bożej z troskliwą miłością Ojca Niebieskiego wychodzimy do żyjących wokół nas bliźnich, zwracając się szczególnie w stronę tych najmłodszych i moralnie zaniedbanych. Bezgranicznie ufając Bożej Opatrzności, pragniemy im nieść nadzieję i zabiegać o zbawienie ich dusz.
Tajemnica powołania
Zgromadzenie Sióstr Opatrzności Bożej powstało w 1857 r. we Lwowie. U jego początku stanęła Marcjanna Mirska. Mając niespełna 9 lat, straciła najpierw matkę, a potem ojca. Jej serce oczyszczone bólem po odejściu najbliższych i rozłąką z rodzeństwem, stało się bardziej wrażliwe i otwarte na dotknięcia Boga. W 1840 r. Marcjanna wstąpiła do sióstr szarytek we Lwowie, gdzie pracowała jako pielęgniarka. Po kilku latach ze względu na chorobę nóg opuściła jednak zgromadzenie i podjęła pracę w Stowarzyszeniu Pań Dobroczynności św. Wincentego à Paulo. W czasach niedoli i niepokoju, jakie niosły zabory, zjawiskiem bardzo często niestety występującym była prostytucja. Jednocześnie nie było wówczas instytucji o charakterze resocjalizacyjnym dla dziewcząt i kobiet z ulicy. Młoda Marcjanna zachęcona przez abp. Łukasza Baranieckiego i księżną Sapieżynę wyjechała do sióstr miłosierdzia do Laval we Francji, by zdobyć doświadczenie pracy wśród takich kobiet i przeszczepić je na teren Galicji. Po powrocie, 8 grudnia 1857 r., w archikatedrze lwowskiej złożyła śluby zakonne na ręce delegata arcybiskupiego i obrała imię Antonina. W tym dniu przyjęto też do nowo powstałego zgromadzenia, którego przełożoną generalną została mianowana Antonina Mirska, dwie pierwsze kandydatki.
Opatrywać rany serc złamanych
Nowe zgromadzenie za swój główny cel, zgodnie z wolą matki założycielki, obrało pracę z dziewczętami zaniedbanymi moralnie i sierotami oraz szeroko rozumianą formę wychowania. Drogowskazem matki Antoniny stało się ewangeliczne przesłanie: „Szukajcie wpierw Królestwa Bożego i jego sprawiedliwości, a wszystko inne będzie wam dane”. Tak więc na wzór miłosiernego Zbawiciela, który opatruje rany serc złamanych, docierała ona do zranionych grzechem serc i przywracała je Kościołowi i społeczeństwu. Powstające liczne zakłady poprawczo-wychowawcze, sierocińce, ochronki i szkoły były konkretną realizacją hasła jej życia, które przekazała zgromadzeniu jako duchowy testament: „Niczego nie należy stawiać ponad miłość Chrystusa”. Jej duchowe córki, doświadczając w swoim życiu Bożej miłości, chcą ją nieść drugiemu człowiekowi, naśladując Chrystusa – będąc przedłużeniem Chrystusowych dłoni i Jego kochającego Serca. Pragną też patrzeć na drugiego człowieka oczami Zbawiciela i w każdej sytuacji głosić, że Opatrzność Boża czuwa nad światem.
23 listopada 1905 r. matka Antonina przekroczyła próg wieczności. Została pochowana w grobowcu w Rodatyczach niedaleko Gródka Jagiellońskiego na Ukrainie. Bardzo trudnym dla zgromadzenia był fakt, że po II wojnie światowej, w 1946 r., siostry zostały zmuszone do opuszczenia Lwowa i jego okolic, które zostały wcielone do Związku Radzieckiego. Przez wiele lat nie mogły one nawet odwiedzać tych terenów, jak również grobowca swojej matki założycielki. W 1994 r., czyli prawie 90 lat po śmierci matki Antoniny Mirskiej, zgromadzenie podjęło starania o jej beatyfikację. Wówczas też na szczeblu archidiecezji przemyskiej rozpoczął się proces informacyjny dotyczący życia i cnót założycielki sióstr Opatrzności Bożej. W 2000 r. dokonano ekshumacji jej doczesnych szczątków, które z Rodatycz zostały przewiezione do Przemyśla, gdzie odbyła się ich rekognicja, czyli rozpoznanie i oczyszczenie. Następnie trumienka z doczesnymi szczątkami sługi Bożej matki Antoniny Mirskiej została przewieziona do domu generalnego zgromadzenia w Grodzisku Mazowieckim.
Odnajdując nowe drogi Opatrzności
Idąc za wezwaniem Chrystusa i Kościoła, wierne duchowi matki założycielki, zgromadzenie podejmuje różne formy apostolstwa. Obecnie około 300 sióstr kontynuuje rozpoczęte ponad półtora wieku temu dzieło ratowania dusz ludzkich. Siostry przede wszystkim wychowują i kształcą dzieci i młodzież osieroconą oraz zaniedbaną wychowawczo i moralnie, prowadząc przedszkola, domy dziecka, internaty i zakłady szkolno-wychowawcze. Odnajdując nowe drogi Opatrzności i odczytując znaki czasu, włączają się też w dzieło misyjne Kościoła poprzez troskę o powołania misyjne i posługę na misjach. W Szwajcarii, Japonii i we Włoszech prowadzą przedszkola i domy spokojnej starości, opiekują się także osobami chorymi i niepełnosprawnymi. Na Ukrainie angażują się w animację życia parafialnego, a od 1999 r. niosą miłość Chrystusa także mieszkańcom Kamerunu.
Jedyna wspólnota naszego zgromadzenia na terenie archidiecezji poznańskiej, licząca cztery siostry, znajduje się w Pępowie. W 2007 r. świętowała tu ona podwójny jubileusz: 150-lecia istnienia zgromadzenia oraz 50. rocznicę obecności i posługi w tutejszej parafii pw. św. Jadwigi, gdzie siostry posługują jako katechetki, zakrystianka i organistka. „Obecność sióstr w naszej społeczności to wielkie dobro. Wspierają nas swą pracą i modlitwą, pomagają nam wychować po Bożemu nasze dzieci, są przy nas we wszystkich ważnych życiowych chwilach od chrztu począwszy, poprzez Pierwszą Komunię Świętą, śluby i jubileusze. Modlą się za naszych zmarłych, a kiedyś pomodlą się i za nas” – podkreślali wówczas pępowscy parafianie.
W 2010 r. z potrzeby czasu zrodziła się w naszym zgromadzeniu inicjatywa Duchowego Dzieła Wspierania Charyzmatu Zgromadzenia Sióstr Opatrzności Bożej, zwanego Przyjaciółmi Opatrzności Bożej. Osoby świeckie należące do tego dzieła w sposób szczególny otaczają swoją duchową opieką wszystkich, którzy przez grzech nieczystości zniekształcili w sobie podobieństwo Boże. Czynią to głównie przez gorliwą modlitwę oraz ofiarowanie w tej intencji cierpień i wyrzeczeń. Grażyna, która we wspólnocie Przyjaciół Opatrzności Bożej jest od ponad dwóch lat, tak pisze o swoim przyłączeniu się do tego dzieła: „Zawsze bolałam nad wulgarnym zachowaniem młodzieży, a szczególnie dziewcząt. Odmawiałam też jedno <<Zdrowaś Maryjo>> za każdą napotkaną osobę na ulicy, która okazywała wulgarne zachowanie. Tymczasem Pan Bóg dał mi broń mocniejszą, bo modlitwę we wspólnocie, dzięki której, jak wierzę, wypraszamy potrzebne łaski do przemiany ludzkich serc, które prowadzą do przemiany świata”.
Zgromadzenie Sióstr Opatrzności Bożej (CSDP)
Zgromadzenie w sieci: www.providentia.pl
Referat powołań
s. Tobiasza Stołyhwo
ul. Okrężna 33
05–827 Grodzisk Mazowiecki
tel. 22 755 26 88
kom. 731 057 013
e-mail: siostratobiasza@wp.pl
Dom w Pępowie
ul. Nadstawek 2
63–830 Pępowo
tel. 65 573 64 99
Przyjaciele Opatrzności Bożej
s. Jolanta Peliksza
ul. Krasińskiego 33
37–700 Przemyśl
tel. 782 797 642
e-mail: usmiechipokoj@vp.pl