Wprowadzenie, które odbyło się 4 grudnia, zostało poprzedzone rekolekcjami. Uczestniczyły w nich setki wiernych. Jak podkreślił proboszcz wspólnoty ks. kanonik Teodor Paradowski, wszystko zaczęło się 2 kwietnia 2005 r. o godz. 21.37. – Nasza świątynia – tak jak dzisiaj – była wypełniona wiernymi, którzy trwali na modlitwie, czekając, jaka będzie wola Boża. Teraz nasze serca wypełnia radość, że zostaliśmy wyróżnieni, otrzymując relikwie Ojca Świętego. Każdy człowiek wiary chce niejako dotknąć, ujrzeć cząstkę kogoś, kto swoim życiem zasłużył na wyniesienie na ołtarze – mówił.
W drodze do świętości
Wielki kult zrodził myśl, aby prosić o relikwie polskiego błogosławionego. W październiku w imieniu kapłanów i wiernych do kard. Stanisława Dziwisza zostało skierowane pismo. Decyzja przyszła szybko, bo 9 listopada, a 14 – relikwie były już w rękach proboszcza.
Niedzielne uroczystości rozpoczęto od wniesienia relikwii Jana Pawła II w specjalnie przygotowanym na tę okazję relikwiarzu. – Strzeż gorliwie tych relikwii. Niech one przypominają o duchowej obecności bł. Jana Pawła II w tej świątyni, a On – wielki nasz orędownik przed obliczem Boga – niech wspiera nas wszystkich w drodze do świętości – powiedział ks. Krzysztof Amborski, przekazując relikwie proboszczowi.
W parafii trwały specjalne przygotowania. Przez tydzień w świątyni gromadzili się na modlitwie członkowie grup i stowarzyszeń, chorzy i samotni, małżonkowie, dzieci, młodzież akademicka. – Chcemy poznawać to, co papież mówił. Bo co to za miłość, która nie chce słuchać ukochanego? Co to za wiara, która nie szuka Boga mówiącego przez swoje sługi? Dziękujemy Bogu, że mogliśmy żyć obok tego wielkiego człowieka – mówiła Teresa Bartnik.
Kierunek dla każdego z nas
„A co dzisiaj mówi do nas, ludzi wiary, bł. Jan Paweł II, którego relikwie zostały wniesione do naszej świątyni?” – pytał ks. kanonik Teodor Paradowski. – Warto zwrócić uwagę, że droga, którą szedł papież, to kierunek dla każdego z nas. To droga miłości Boga, Kościoła, ojczyzny i każdego człowieka. Jest ona skuteczna i słuszna, skoro doprowadziła Jana Pawła II do takiego rozwoju intelektualnego i duchowego, który rozbłysnął świętością – dodał kaznodzieja.
„Nie piszę: byłeś ani żegnaj, bo dobry Bóg dał nam życie wieczne. Zatem pełna wdzięczności dziękuję Ci, Ojcze Święty, za to, że taki byłeś i taki jesteś” – to tylko jeden z wpisów do księgi kondolencyjnej zaraz po śmierci Jana Pawła II. Zawierzenie wiernych sprawiło, że w świątyni na placu Wolności umieszczono m.in. na stałe obraz papieża, modląc się każdego drugiego dnia miesiąca o rychłą beatyfikację. Comiesięczną modlitwę kończyła zaś Barka, w wykonaniu trębacza, która wybrzmiała z wieży kościelnej.