Swój rytuał picia tego napoju mają Anglicy, celebrują go także Szkoci i Irlandczycy. Największą wagę do spożywania herbaty przywiązują jednak Chińczycy.
Dzisiaj napój ten rozpoczyna prawie każdy posiłek w domu czy w restauracji, niemal na całym świecie. Herbata znana była w Chinach już od 2737 r. p.n.e. Do Europy w XVI w. sprowadzili ją Rosjanie handlujący z Chinami. W Polsce rozpowszechniła się trzy stulecia później za sprawą popularnych rosyjskich samowarów, choć napój ten znano już w baroku.
Aby delektować się smakiem herbaty, trzeba poznać jej gatunki i sposób jej parzenia.
Woda
Do przygotowania dobrej, aromatycznej herbaty wskazana jest woda miękka, o bardzo małej zawartości wapnia. Najlepsza jest mineralna, niegazowana, niskowęglowa. Najlepiej podawać ją w okrągłym i pękatym czajniczku, który pozwoli na swobodne rozwijanie się liści herbaty podczas zaparzania. Wcześniej warto na chwilę nalać do niego gorącej wody, aby podgrzać jego wnętrze. Na stole ładnie wygląda też podgrzewacz służący do stawiania na nim czajniczka z herbatą. Napar herbaciany utrzymuje wówczas odpowiednią temperaturę. Warto też pamiętać o pewnej zasadzie: herbata parzona do 3 minut ma właściwości pobudzające, parzona ponad 3 minuty działa relaksująco.
Dodatki
Smak herbaty można wzbogacić różnymi dodatkami. Najbardziej popularny z nich – cukier - jest dla prawdziwych smakoszy tego napoju aktem barbarzyństwa. Cukier można dodawać wyłącznie do niektórych herbat czarnych, nigdy do białych czy zielonych. Prócz plasterka lub soku z cytryny czy pomarańczy można dodać np.: anyż, kardamon, cynamon, pieprz, kandyzowane owoce. Mleko natomiast poprawia jej wartość odżywczą i łagodzi działanie obecnej w herbacie teiny. Niezależnie, czy pijemy słodzoną, czy gorzką, jak mawiał C.S. Lewis: „Nie ma dla mnie wystarczająco dużej filiżanki herbaty ani wystarczająco długiej książki”.
niño