Co oznacza słowo „koloratka”?
– Słowo „koloratka” pochodzi od łacińskiego słowa collare i oznacza obrożę. Jest biała. Kolor biały w Biblii symbolizuje czystości i niewinność. Dla wielu widok koloratki ma jednoznaczne skojarzenia – ksiądz. Ma dwa kształty: krótka (tzw. listek) wkładana do koszuli lub długa zapinana na guzik z pektorałem (materiał przypinający m.in. umieszczane
i noszone niegdyś przez duchownych relikwie).
Czy strój księży zawsze wglądał tak jak dzisiaj?
– Strój duchownych w pierwszych czterech wiekach nie różnił się od codziennego stroju mieszkańców. Składał się z długiej sukni (tuniki rzymskiej), płaszcza, pasa i obuwia. Odmienny strój księży zaczął kształtować się w czasach, kiedy pod wpływem barbarzyńców zaczęto używać krótszych strojów (VI w.). Nastąpiła wówczas zmiana mody. Mężczyźni zaczynali nosić krótkie spodnie. Dla odróżnienia od świeckich, księża nadal zakładali długie suknie. Do obowiązku noszenia specjalnego stroju przez duchownych zobowiązał synod w Bradze w 572 roku. Późniejsze wieki kształtowały kolor stroju, aż do tego, jaki znamy dzisiaj.
Kiedy nie trzeba zakładać koloratki?
– Obecnie kapłani wkładają sutannę, ilekroć występują oficjalnie - podczas czynności liturgicznych, na katechezie, załatwiając sprawy urzędowe. Możliwe jest używanie tzw. krótkiego stroju duchownego: koszuli z koloratką i garnituru. Czy jest to potrzebne dzisiaj? Żyjemy w czasach, gdzie konkretny, jasny i czytelny znak jest bardzo ważny. Widok kapłana w stroju duchownym wzbudza różne reakcje: pozytywne i negatywne. Osobiście wiele razy spotkałem się (zarówno ze strony dorosłych, jak i młodych) z potwierdzeniem, że noszenie stroju duchownego jest potrzebne. Nikogo jednak nie dziwi, że ksiądz na basenie lub boisku jest bez koloratki. Strój jest zawsze szatą, wiemy, że chodzi o życie. Potrzebujemy jednak symbolu, który w świecie przypomina nam o Bogu. Koloratka i strój duchowny w tym bardzo pomagają.