W żadnej kulturze liczba nie była tylko narzędziem służącym do opisywania rzeczywistości. Za jej pomocą zawsze próbowano wyrazić ukrytą i symboliczną strukturę rzeczy i dlatego zyskała ona znaczenie i wartość, które wykraczają poza kwestie rachunkowe i stają się "metafizyczne". Równocześnie, posługując się tak zwaną "gematrią", nadano wartości liczbowe literom alfabetu i znakom pisma, tak że otrzymano związek między obliczeniami a słowem, często w celu szukania i zgłębiania ostatecznego sensu bytu. W tych operacjach wyróżnia się późna tradycja judaistyczna z mistyczno-ezoterycznym ruchem Kabały i jej spekulacjami.
Jednak już Biblia używała liczb w sposób symboliczny, przypisując niektórym z nich szczególne znaczenie. I tak, w liczbie cztery łatwo dostrzec odwołanie do stron świata, a zatem do całości świata stworzonego, a w liczbie siedem – do pełni, także dlatego, że w hebrajskim słowo to ma ten sam rdzeń co boska "przysięga", "obietnica". W konsekwencji sześć jest liczbą niedoskonałości. Nie bez przyczyny w Apokalipsie (13, 18) liczba szatańskiej Bestii to 666 (w grece 600+60+6), która jest wielokrotnością 6 i sumą wielokrotności 6. 6 jest także połową 12.
Samo 12 zajmuje w Biblii poczesne miejsce, prawdopodobnie z powodu stosowanego wówczas systemu szóstkowego: dlatego jest 12 plemion Izraela, 12 Apostołów, 12 miesięcy i 144.000 (12x12x1000) wybranych z Apokalipsy. Tu pojawia się charakterystyczna wymowa liczby 1000, która oznacza wielką ilość; w każdej jednostce wojskowej starożytnej armii izraelskiej było 1.000 żołnierzy. Ponadto nie można zapominać, że hebrajski termin "tysiąc" oznacza także "wół"; może chodzi tutaj o liczbę osób mogących posilić się mięsem tego zwierzęcia. W takim wypadku liczbę 5.000 mężczyzn, którzy zaspokoili głód dzięki rozmnożeniu chleba przez Jezusa (J 10, 6) należałoby sprowadzić do właściwych proporcji. Dalej: dziesięć jest kolejnym znakiem pełni, gdyż jest dziesięć palców u rąk (Dekalog). Stąd nietrudno zrozumieć wymowę liczby siedemdziesiąt, która jest iloczynem dwóch liczb "pełni", 7 i 10, i staje się idealnym określeniem lat życia człowieka.
Biblijną księgą, która najwyżej wynosi symbolikę liczb – obok bardzo zróżnicowanej serii innych symboli – jest, jak już sugerowaliśmy, Apokalipsa; wystarczy powiedzieć, że na jej stronach znajdują się 283 liczby (główne, porządkowe, ułamkowe). Największe znaczenie mają 7 i 12. 7 jest liczbą Chrystusa i Boga. Chrystus wysyła siedem listów do tyluż kościołów, otwiera 7 pieczęci, Bóg nakazuje siedmiu aniołom zatrąbić w 7 trąb, a siedmiu innym – wylanie 7 czasz gniewu, co daje początek słynnym wersom siedmiozgłoskowym tworzącym szkielet centralnej części księgi.
Natomiast 12 obecne jest w 12 gwiazdach niewiasty z rozdziału 12, podobnie jak 12 jest bram Nowego Jeruzalem, 12 warstw fundamentu, 144.000 opieczętowanych przez Anioła, a mury Jerozolimy mierzą 144 łokcie, natomiast jej boki 12.000 stadiów. Oczywiście, wszelkie części tych "doskonałych" liczb są symbolami niedoskonałości: oprócz cytowanej liczby Bestii 666, są nimi trzy i pół , "trzy czasy i pół" (trzy lata i pół), 42 miesiące (trzy lata i pół) i 1260 dni (znowu trzy lata i pół)...
Typologia - chodzi tu o taki sposób interpretowania Biblii, w którym postaci, wydarzenia i symbole Starego Testamentu uznawane są za "typy" inaczej prefiguracje wydarzeń nowotestamentalnych. Już św. Paweł mówił o Adamie jako o "typie" czyli figurze "Tego, który miał przyjść", Chrystusa, nowego protoplastę odkupionej ludzkości (Rz 5, 14).
Bestia - potwory, dzikie zwierzęta i bestie służą często do ukazania zła świata i historii. W księdze Apokalipsy występuje Bestia per excellence, rozumiana jako diabeł (20, 10) albo jako śmierć i piekła (20, 14), która otrzymuje specyficzną liczbę, symbol niedoskonałości, 666 (13, 18).