O Źródle życia św. Roman Pieśniarz (VI w.) i Nerses Snorhali

Chrystus, z którego wytryska źródło życia dla ludzi, zmęczony drogą usiadł przy studni w Samarii. Była godzina skwaru, około szóstej, jak napisano, środek dnia, gdy Mesjasz przyszedł oświecić tych, którzy byli w nocy. Źródło nawiedziło źródło, aby obmyć, a nie aby pić; Źródło nieśmiertelności koło strumienia miłosierdzia stanęło jako potrzebujące. Zmęczył się drogą Ten, który morze przeszedł niezmęczony: On daje radość i zbawienie.

A gdy Miłosierny stanął koło studni – jak już rzekłem – wtedy kobieta, Samarytanka, wzięła hydrię na ramiona i ruszyła w drogę: wyszła z Sychar, swojego miasta. Kto nie będzie błogosławił jej wyjścia i jej powrotu? Wyszła zbrudzona, wróciła jako typ Kościoła nieskalanego. Wyszła i zaczerpnęła życie jak gąbka; wyszła niosąc hydrię, wróciła niosąc Boga. Któż nie będzie błogosławił tej niewiasty, a raczej czcił Kościoła, który wyszedł spośród pogan i wziął radość i zbawienie?

Nerses Šnorhali († 1173)

O Źródło życia, Ty prosiłeś o wodę Samarytankę, gdy byłeś spragniony, i Ty obiecałeś wodę żywą w zamian za przemijającą; udziel i mnie, o Źródło Życia, świętego napoju duchowego; tego, który płynie z łona jak rzeka: Ducha, z którego tryska łaska w obfitości.
„Ojcowie żywi” t. 1, Kraków 1978