Nowenna narzeczonych

(na podstawie dramatu Karola Wojtyły „Przed sklepem jubilera”)

Dzień 1
„Wydawało mi się, że ściga mnie swoją miłością, a ja muszę odciąć się stanowczo. Tak zaś rosło me zainteresowanie dla Teresy, miłość wyrastała poniekąd ze sprzeciwu. Miłość może być bowiem zderzeniem, w którym dwie osobowości uświadamiają sobie do głębi, że powinny do siebie należeć, chociaż brak nastrojów i wrażeń”.

Boże, Miłości Odwieczna! Daj nam miłość, która trwać będzie mimo braku nastrojów i wzruszeń. Daj nam spokojną ufność, że przeznaczyłeś nas dla siebie nawzajem i pozwól trwać nam razem w Tobie.

Dzień 2
„Zdawało mi się zawsze, że Andrzej czyni wszystko, abym była mu niepotrzebna i by mnie o tym przekonać. Jeżeli te oświadczyny nie zastały mnie całkiem nieprzygotowaną, to dlatego, że czułam, iż jakoś jestem dla niego i że chyba mogłabym go kochać. Chyba nawet tą świadomością już go kochałam. Ale tylko tyle. Nie dopuściłam nigdy do tego, aby nosić w sercu uczucie, które zostanie bez odpowiedzi. Dziś jednak mogę się przyznać sama przed sobą, że nie było to dla mnie łatwe”.

Boże, Miłości Odwieczna! Daj nam miłość, która się nie lęka. Daj nam miłość, która rodzić będzie odwagę świadczenia o Tobie i nie przestraszy się podejmowania odpowiedzialności za drugiego człowieka. Pozwól nam nie bać się tego, co rodzi się w naszych sercach.

Dzień 3
„Od kilku lat szła obok mnie, a nie wiedziałem, że to właśnie ona idzie i dojrzewa. Wzdragałem się przyjąć to, co najwspanialszym dziś jest dla mnie darem. Po kilku latach widzę to wyraźnie, że drogi, które powinny się rozbiec, zbliżyły nas właśnie do siebie. Tych kilka lat to czas bezcenny, by zorientować się w skomplikowanej mapie sygnałów i znaków”.

Boże, Miłości Odwieczna! Daj nam łaskę właściwego czytania Twoich znaków i nie pozwól, byśmy zlekceważyli nasze powołanie. Daj nam jasne oczy i czyste serca, by nie umknęło nam żadne ze wskazań, które nam dajesz.

Dzień 4
„Dziwne to, a jednak konieczne – i znów odchodzić od siebie, bo człowiek nie przetrwa w człowieku bez końca i nie wystarczy człowiek.

Ciało – przez nie przesuwa się myśl, nie zaspokaja się w ciele – i przez nie przesuwa się miłość. Tereso, Andrzeju, szukajcie przystani dla myśli w swych ciałach, dopokąd są, szukajcie przystani miłości”.

Boże, Miłości Odwieczna! Daj nam miłość, która rodzi się w Tobie i w Tobie znajduje swoją przystań. Daj nam miłość, która będzie wypełnianiem Twojej, nie naszej woli. Daj nam miłość świętą.

Dzień 5
„Jubiler zaś patrzył na nas w sposób szczególny. Wyraz jego oczu łączył w sobie ciepło i stanowczość. Przyszłość dla nas pozostała niewiadomą, którą teraz przyjmujemy bez niepokoju. Miłość zwyciężyła niepokój. Przyszłość zależy od miłości”.

Boże, Miłości Odwieczna! Daj nam miłość, która zwycięża wszystkie przeszkody. Daj nam miłość, która kształtować będzie naszą przyszłość taką, jakiej Ty dla nas pragniesz. Spraw, byśmy nigdy nie bali się kochać.

Dzień 6
„Nie w tym rzecz, by odejść, wędrować w ciągu dni, miesięcy, nawet lat – rzecz w tym, by wrócić i na dawnym miejscu odnaleźć siebie. Życie jest przygodą, a równocześnie ma swoją logikę i konsekwencję – zatem nie wolno pozostawiać myśli i wyobraźni z sobą sam na sam! Więc z czym ma zostać? Myśl – oczywiście – że ma zostać z prawdą”.

Boże, Miłości Odwieczna! Pozwól nam odkryć prawdę o miłości – i daj siłę, byśmy pozostali jej wierni. Daj nam mądrość, byśmy nie ulegali emocjom i porywom serca, ale wiernie trwali przy sobie nawzajem i przy naszym wspólnym powołaniu, którym nas obdarowałeś.

Dzień 7
„Widziałem z daleka, jak szłaś tą ulicą i próbowałaś wzbudzić dla siebie zainteresowania. Prawie że słyszałem twoją duszę. Wołałaś z rozpaczą o miłość, której nie masz. Szukałaś kogoś, kto by cię wziął za rękę, przygarnął....

Ach, Anno, jak mam ci tego dowieść, że po drugiej stronie wszystkich tych naszych miłości, które wypełniają nam życie jest Miłość! Oblubieniec idzie tą ulicą i chodzi każdą z ulic!”.

Boże, Miłości Odwieczna! Nie pozwól nam zatrzymywać się nad namiastkami, ale prowadź do samego źródła miłości. Daj nam uwierzyć, że Ty chcesz kochać nas ponad wszystko, a to, co dzieje się bez Ciebie, może nas tylko zniszczyć. Bądź tylko Ty sam fundamentem naszej miłości.

Dzień 8
„Nasza jedność została w dziecku, nic więcej. Krzysztof rósł – i widziałam w nim coraz bardziej ciebie. Nie wychodziłam więc z kręgu twojej przedziwnej osoby, której oddałam siebie i już nie umiem odebrać. Ty nawet nie przychodzisz, nawet się nie fatygujesz. Po drugiej stronie zwierciadła jubiler dobierał obrączki. Po drugiej stronie zwierciadła rozszczepił się nasz los – została przecież jedność”.

Boże, Miłości Odwieczna! Chcemy być w świecie obrazem miłości Twojej do Twojego Kościoła, chcemy świadczyć o tym, że Ty ukochałeś nas pierwszy i ponad wszystko, i nigdy swej miłości nie cofniesz. Przemieniaj naszą miłość w wieczność.

Dzień 9
„Musimy iść odtąd razem, Moniko, musimy razem, choćbym miał odejść od ciebie tak wkrótce, jak ojciec od matki. Wszystko tamto trzeba pozostawić i tworzyć swój los od początku. Miłość jest ciągłym wyzwaniem rzucanym nam przez Boga, rzucanym chyba po to, byśmy sami wyzywali los.

Musimy iść odtąd razem, Krzysztofie, musimy razem, choćbym miała stać ci się obcą jak moja matka ojcu. Lękałam się długo miłości dlatego właśnie. Dziś lękam się jeszcze o miłość, o to wyzwanie człowieka”.

Boże, Miłości Odwieczna! Pozwól nam tworzyć nasz los od nowa, daleko od zranień przeszłości. Pozwól zaczynać od początku. Z naszych dawnych błędów i pomyłek wyciągnij dobro. Niech poplątane wcześniej drogi zejdą się w jeden, jasny, wspólny szlak, którym Ty sam nas poprowadzisz.