Przejeżdżając przez os. Zieliniec, można pomyśleć, że to całkiem nieźle urządzona wieś. Ładne, zadbane domy, utwardzone drogi, w pobliżu las i jezioro. Tymczasem to najdalej na wschód wysunięta jednostka topograficzna Poznania. Tutaj znajduje się parafia pw. Matki Bożej Różańcowej.
Wyjeżdżając z Poznania ul. Warszawską, przed Swarzędzem, na wysokości fabryki Volkswagen, skręcamy w lewo. Po kilku minutach jazdy docieramy na os. Zieliniec. Jego charakterystyczną zabudowę tworzą od kilkunastu lat domki jednorodzinne. Niektóre z nich dopiero powstają.
Osiedle, należące uprzednio do gminy Swarzędz, włączono w granice Poznania już w 1940 r. Położone jest nad Jeziorem Swarzędzkim, na skraju Wschodniego Klina Zieleni.
Młoda parafia
Pierwotnie os. Zieliniec należało do parafii pw. Ducha Świętego w Antoninku. Inicjatorem budowy kościoła, który powstał w latach 1991-1998, był tamtejszy proboszcz ks. Stanisław Szymkowiak. Nowej świątyni brakowało jednak kapłana, a księdzu Szymkowiakowi, który nie miał do pomocy wikariusza, trudno było opiekować się dwoma kościołami. Toteż w 1998 r. na os. Zieliniec został skierowany nowy kapłan, obecny proboszcz, ksiądz Krystian Sobczak. Otrzymał zadanie zorganizowania życia parafialnego na osiedlu. W 2000 r. utworzono tam ośrodek duszpasterski, a 8 grudnia 2002 r. w święto Niepokalanego Poczęcia NMP, abp Stanisław Gądecki erygował nową parafię pw. Matki Bożej Różańcowej. Wybudowano też dom parafialny, który służy do celów duszpasterskich i jako mieszkanie księdza. – Budynki powstały z własnych środków, tzn. z ofiar parafian. Nie było żadnych dotacji z zewnątrz. W tej małej, bo liczącej 896 osób, wspólnocie jest to dzieło godne podkreślenia – mówi ksiądz proboszcz.
„Sypialnia” Poznania
Prawie połowa mieszkańców os. Zieliniec to osoby, które regularnie co niedzielę uczestniczą we Mszy św. W grupy duszpasterskie czynnie zaangażowanych jest ok. 150 osób. Są wśród nich dzieci i młodzież (służba liturgiczna, Katolickie Stowarzyszenie Młodzieży) oraz starsi (Akcja Katolicka, Żywy Różaniec).
– Wszystkie grupy są ważne, ponieważ poprzez swoje zaangażowanie każdy z jej członków dba o rozwój duchowy i materialny wspólnoty Kościoła – zauważa duszpasterz.
Przekrój wiekowy parafian jest bardzo szeroki. Ok. 1/3 stanowią osoby starsze, które mieszkają na osiedlu od kilkunastu czy nawet kilkudziesięciu lat. Pozostałe 2/3 to młode małżeństwa, które zamieszkały tu niedawno; wiele z nich ciągle wykańcza swe domy. – Są to ludzie zapracowani, którzy całe dnie spędzają w pracy. Prowadzenie duszpasterstwa możliwe jest jedynie wieczorem albo w soboty i niedziele – przyznaje ksiądz Krystian.
Codziennie Różaniec
Wielki kult księdza Szymkowiaka do św. Maksymiliana Kolbego sprawił, że parafii nadano jej obecne wezwanie. – Powierzając sprawę budowy św. Maksymilianowi, pamiętałem, że założony przez niego w 1927 r. klasztor w Niepokalanowie wybudowano „z niczego”. Było to wielkie dzieło Maryi. Dzięki orędownictwu świętego podobnie stało się na Zielińcu – wspomina ksiądz Szymkowiak.
Kult Matki Bożej, patronki parafii, jest bardzo bliski mieszkańcom osiedla. Codziennie w kościele odmawiana jest modlitwa różańcowa, a w każdą środę wierni modlą się do Matki Bożej Nieustającej Pomocy. We wszystkich intencjach, które wierni zanoszą do Pana Boga, proszą o wstawiennictwo Maryję.
Nie tylko poprzez modlitwę odwdzięczają się Matce za tak liczne łaski, które wyprasza im u swego Syna. Na uroczystość Bożego Narodzenia zawieszono u stóp Matki Bożej Różańcowej złotą różę, jako wotum wdzięczności za opiekę nad całą rodziną parafialną. Podczas najbliższych misji parafialnych planowane jest pozłocenie Jej korony.
Odnowa duchowa
Od momentu powstania parafii życie osiedla, nie tylko religijne, ale i społeczne, zaczęło się skupiać wokół ważnych, organizowanych przez nią wydarzeń.
W tym okresie wypiękniał teren przykościelny, utwardzono główną ulicę i wybudowano dom parafialny. W ubiegłym roku naprawiono dach świątyni i ocieplono ją. Pozostało jeszcze pomalowanie wnętrza budynku i postawienie nowego ogrodzenia. Prace mają przygotować kościół do konsekracji, która będzie połączona z jubileuszem istnienia parafii. Do tego wydarzenia wierni muszą się przede wszystkim przygotować duchowo.
– Chciałbym podziękować wszystkim parafianom, którzy od początku aż do dzisiaj wspomagają parafię duchowo i materialnie. Dzięki ich pomocy udało się dokonać wielkich dzieł w tak małej wspólnocie – podsumowuje ksiądz proboszcz.
W głównym ołtarzu znajduje się wykonana z piaskowca rzeźba Matki Bożej Różańcowej autorstwa Stanisława Mystka.
Mieszkańcy os. Zieliniec darzą Maryję szczególnym kultem
Parafia utrzymuje bliskie kontakty ze swoją „odpowiedniczką” w Neubiberg w Niemczech. Przyjaźń rozpoczęła się przed 25 laty od pomocy żywnościowej, której Niemcy udzielali parafii Ducha Świętego w Antoninku. Obecnie organizowane są wymiany: Niemcy przyjeżdżają do Polski, a Polacy wyjeżdżają do Niemiec, np. przy okazji Światowych Dni Młodzieży w Kolonii.
Parafia archikatedralna nie jest najmniejszą poznańską parafią. Zgodnie z Rocznikiem Archidiecezji Poznańskiej z 2003 r. jest nią parafia pw. Matki Bożej Różańcowej na os. Zieliniec. Za błędną informację podaną w numerze 52/2006 przepraszamy.