Profesjonaliści i amatorzy, ci od newsów i ci od reportaży, z tygodników i miesięczników – każdy dziennikarz potrzebuje przejścia – choć na kilka chwil – w „stan duchowego spoczynku”. Żeby pomyśleć, czy nie zaparł się obiektywizmu, czy nadal służy prawdzie…
Byszewo – taki kierunek obrali przedstawiciele Stowarzyszenia Dziennikarzy Katolickich i Prasy Katolickiej na czas wielkopostnego skupienia. Sanktuarium Pani na Krajnie jest znanym przystankiem na pątniczym szlaku – Matka Boża o karminowych ustach króluje ponad Świętym Jeziorem. Mury pocysterskiego kościoła skutecznie odgrodziły nas od zgiełku. Czas się zatrzymał…
Takie duchowe rekolekcje przeżywaliśmy nie po raz pierwszy. Wszystko zaczęło się od spotkania „opłatkowego” w styczniu 2005 roku. Mogliśmy się poznać, bo przecież co parafia, to inna rzeczywistość „medialna”. Wśród kilkunastu tytułów gazet znajdują się te, które wychodzą od prawie 80 lat (to nestorzy prasy parafialnej), czy te najmłodsze, liczące zaledwie dwa, trzy lata. Każda z nich ma swoją historię i swój oddany zespół, który (jak to często bywa) pracuje za „niebieskie dolary”. Spotkanie w Byszewie zintegrowało nas, umocniło i… natchnęło.
Pani Byszewska
Leszek Henryk Łęgowski
Sanktuarium Matki Bożej w Byszewie
Jest takie wzgórze niezbyt wysokie
w przesmyku jezior byszewskich znane,
przez białych mnichów – cysterskich braci
na tron Maryi – dla nas wybrane.
Jest tam kościółek z wysoką wieżą
pod Przenajświętszej Trójcy wezwaniem.
W nim Dziecię Jezus w starym obrazie
Najświętszej Pannie biały kwiat daje.
I prawą rączkę unosi w geście
błogosławieństwa dla nas swojego,
a Matka Boża – Pani Byszewska
z miłością patrzy z obrazu tego.
W złotej koronie i berłem w dłoni
wśród wzgórz i jezior hołdy odbiera
w swym Sanktuarium
z Dzieciątkiem Jezus
Najświętsza Panna – Pani Byszewa.