W barokowym refektarzu klasztoru dominikańskiego we Wrocławiu odbyło się 9 czerwca sympozjum, podczas którego zaprezentowano... zrekonstruowaną głowę bł. Czesława – głównego patrona miasta.
O błogosławionym Czesławie, jak o wielu postaciach z okresu średniowiecza, wiemy bardzo mało. Urodził się ok. 1180 r. Był kanonikiem i kustoszem sandomierskim. Późniejsza, niepotwierdzona źródłowo tradycja mówi, że Czesław pochodził z rodu Odrowążów. Miał być bratem św. Jacka i krewnym biskupa krakowskiego Iwona. Wraz z nimi właśnie udał się do Rzymu i tam poznał św. Dominika. Spotkanie to zaważyło na dalszych losach św. Jacka i bł. Czesława, którzy przywdziali dominikańskie habity. Był założycielem i pierwszym przeorem klasztoru we Wrocławiu. Również Praga zawdzięcza jego gorliwości powstanie tam pierwszego czeskiego klasztoru Dominikanów. W latach 1232-36 był prowincjałem i przebywał wówczas w Krakowie.
Zmarł w opinii świętości w rok po najeździe mongolskim na ziemie polskie (1241 r.), w czasie którego miał ukazać się nad jego głową słup bądź kula ognia, która odstraszyła najeźdźców. W ten sposób ocalała prawobrzeżna część Wrocławia. Później wielokrotnie w chwilach zagrożenia wrocławianie oddawali się jego opiece. W 1713 r. papież Klemens XI zatwierdził kult bł. Czesława, a jego świadectwem jest wybudowana we wrocławskim kościele oo. Dominikanów barokowa kaplica, w której znalazły się doczesne szczątki i relikwiarz na czaszkę oraz liczne ikonograficzne przedstawienia. Jego atrybutami stały się: lilia i ognista kula. W 1963 r. papież Paweł VI ogłosił bł. Czesława patronem Wrocławia.
Zagadką pozostawał rzeczywisty wygląd błogosławionego. Dzięki pracy zespołu badawczego z Wrocławia możemy po ponad 750 latach spojrzeć na twarz patrona tego miasta. Antropolodzy określili, że Czesław zmarł w wieku 60-65 lat, co potwierdziły ustalenia historyków. Czaszka błogosławionego jest zbliżona do wyglądu głów XII-XIII-wiecznych mieszkańców zamożnej dzielnicy Wrocławia – Ołbina. W trakcie prac stwierdzono także, że błogosławiony miał skrzywioną przegrodę nosa, która prawdopodobnie utrudniała mu oddychanie. Stan jego uzębienia wskazuje na to, że spożywał twarde pokarmy np. chleb z grubo mielonej mąki, a w dzieciństwie mógł zaznać głodu, o czym świadczą zmiany w szkliwie. Bł. Czesław był Słowianinem o jasnych włosach i cerze oraz niebieskich tęczówkach oczu.
Według dr hab. Barbary Kwiatkowskiej, doczesne szczątki patrona Wrocławia kryją z pewnością jeszcze wiele tajemnic. Dotychczas badano jedynie czaszkę. Antropolodzy mają nadzieję, że w przyszłości zbadany zostanie cały szkielet błogosławionego znajdujący się w dominikańskiej świątyni. Jest również szansa na to, że dowiemy się dzięki badaniom DNA, czy św. Jacek i bł. Czesław byli braćmi bądź czy byli w inny sposób spokrewnieni. Pewne jest, że dotychczasowe wyniki badań i żywe nimi zainteresowanie przybliżą współczesnym Polakom postać żyjącego w średniowieczu wrocławskiego dominikanina, a ożywienie kultu przyspieszy jego proces kanonizacyjny.