''Czy zabawa jest do zbawienia NIE-KONIECZNIE potrzebna?''

Roman Stahl

"Czy zabawa jest do zbawienia NIE-KONIECZNIE potrzebna?"

Zabawa - wydawać by się mogło, że dziś do niej nikogo nie trzeba przekonywać, wręcz przeciwnie, gdy cały świat wokół nas jest nią przesycony, gdy zanikł podział na post i karnawał... tym bardziej nie powinny tego czynić "Zeszyty Karmelitańskie" - pismo poświęcone duchowości.
Czy jest to zatem temat tak ważny, by poświęcać mu cały numer periodyku? Podpowiedzią może być dla nas sam podtytuł: "Zabawa: dla duszy - dla ciała". W tak rozumianej zabawie chodzi i o odpoczynek, regenerację sił, i o umiejętne spędzanie wolnego czasu, i o umiejętność bawienia się z rodziną, przyjaciółmi. Redaktorzy zabawowego numeru "Zeszytów" przekonują, że taka zabawa "JEST DO ZBAWIENIA KONIECZNIE POTRZEBNA!".
Przekonują nas o tym artykuły pisane z wielu punktów widzenia: Biblii, teologii, filozofii, psychologii, pedagogii i, oczywiście, duchowości - w całej jej praktyczności; duchowości, która potrzebna jest każdemu, by pełniej żyć. Tak rozumiana zabawa potrzebna jest dziecku (A. Pikor OCarm, "Agresja u dzieci a telewizja", K. Wojtasik, "Zabawa jako wartość") i dorosłemu (E. Gil de Muro OCD, "Człowiek znudzony"; M. Król, "Zabawa to ciężka praca"; D. Bartkowiak-Nowak, "Dlaczego dorosłemu potrzebna jest zabawa"), rodzinie (W. Machalica, "Zabawa jako istotny element życia rodzinnego") i społeczeństwu (P. Semka, "Zaśmiać się na śmierć"; P. Śpiewak, "Zabawa na talerzu"). A gdyby to nie przekonywało, redakcja zamieszcza teksty Papieża Jana Pawła II dotyczące świętowania niedzieli, duchowego znaczenia odpoczynku - dla każdego z nas i dla naszych rodzin. Warto zatem dobrze się bawić - przekonuje nas najnowszy numer "Zeszytów Karmelitańskich".

"Zeszyty Karmelitańskie" 4/33/2005, "Zabawa: dla duszy - dla ciała". Flos Carmeli, Poznań