W trwającym cztery tygodnie Adwencie uwaga współczesnych katolików skupiona jest nie tyle na obrzędach czy zwyczajach ludowych, ile raczej na praktykach religijnych związanych z oczekiwaniem na przyjście Jezusa Chrystusa. Polski Adwent ma wspaniałe zwyczaje religijne o pięknym rodowodzie.

Bardzo polska jest Msza św. ku czci Matki Bożej, czyli Msza św. roratnia, wprowadzona w Kościele w XII w. Gromadząc się na Roratach, patrzymy na ustawioną na ołtarzu białą, zapaloną świecę, subtelnie przybraną śnieżnobiałą wstążką. Już małe dzieci uczy się, że świeca ta symbolizuje Matkę Bożą - promieniejący od Maryi blask poprzedza przyjście na ziemię prawdziwej Światłości: Jej Syna, Jezusa Chrystusa.
"Ty, któraś Słowo z wiarą przyjęła, by w Tobie Ciałem się stało, Zrodziłaś światu Jutrzenkę nową, przedwieczną Światłość".
W kościołach z początkiem Adwentu ustawiany jest też wieniec adwentowy, wykonany z gałęzi drzew iglastych w formie koła, na którym symetrycznie ustawione są cztery świece. Wieńce adwentowe znane są w Polsce od niespełna dwustu lat. Zwyczaj ich wicia i zapalania kolejnych świec w następujących po sobie tygodniach Adwentu przyszedł do nas z Niemiec. Wieńce adwentowe można spotkać w wielu mieszkaniach. Nie zawsze jednak ich obecność sprzyja modlitwie czy refleksji. Są raczej dekoracją, często bardzo bogatą, w dodatku umieszczoną na... wewnętrznej stronie drzwi wejściowych do mieszkania. Świadczy to o niezrozumieniu przez domowników przesłania, jakie niesie adwentowy wieniec.
Jak to dobrze, że jako katolicy poczuwamy się do udziału w rekolekcjach adwentowych, do odbycia spowiedzi; że skłaniamy się do pełnienia dzieł miłosierdzia, do dobrych uczynków. Nadal masowo wysyłamy kartki z życzeniami świątecznymi do rodziny i znajomych. Czy są jeszcze domy, w których czyta się na głos fragmenty Pisma Świętego, śpiewa stare, polskie pieśni adwentowe?