Trwamy w czasie Adwentu. Dla większości z nas jest to któryś z kolei okres przygotowania i oczekiwania na przyjście Jezusa Chrystusa. Lecz co konkretnie winniśmy uczynić z tym czasem, który daje nam Kościół?

Wielu katolików ogranicza swoją praktykę religijną do odbycia rekolekcji parafialnych. W świętym czasie Adwentu Kościół wzywa nas do nawrócenia i pokuty, aby we właściwy sposób przygotować się na pełnię naszego zbawienia. Ten jedyny w swoim rodzaju czas zastanowienia się nad życiem i postępowaniem jest dla nas pełnym wysiłku okresem poszukiwania Królestwa Pokoju i umacniania wiary. Wciąż chcemy zgłębiać prawdę, szukamy szczęścia, prawdziwej miłości, dobra, piękna, spełnienia samego siebie. Jednocześnie jesteśmy świadomi, że nie uda się tego znaleźć na ziemi. Nie możemy Bożych obietnic i ludzkich nadziei oddzielać od konsekwencji wynikających dla naszego życia w doczesności.
Powinniśmy być każdego dnia gotowi na spotkanie z Panem. Ale czy każdy z nas z czystym sercem może powiedzieć, że dzisiaj, teraz i w każdej innej chwili swojego życia jest przygotowany na owo spotkanie? Jeśli szczerze uwierzymy w Boże obietnice, to nie odnajdziemy innej drogi jak tylko drogę nieustannego poszukiwania woli Jezusa i wypełnienia swojego powołania. Adwent jest tym świętym czasem, kiedy w ciszy kościoła, kaplicy czy własnego pokoju możemy usiąść i głęboko, szczerze oraz w skrytości serca zastanowić się nad swoją relacją z Bogiem. Podczas takiej medytacji mogę dojść do wstrząsających wniosków. Może się okazać, że nie posiadam jakiejkolwiek relacji z Panem, nie nawiązuję z Nim żadnego dialogu.
Zechciejmy w Adwencie pochylić się nad swoim życiem, postępowaniem i wiarą. Wzbudźmy w sobie mocne postanowienia: wierności małżeńskiej, skromności w stylu życia, czystości języka oraz powrotu do dobrych, polskich tradycji. Zachęcajmy jedni drugich do licznego uczestnictwa we Mszach Świętych roratnich, do jeszcze doskonalszego świętowania niedzieli oraz do przystępowania do sakramentu pokuty i pojednania.