Słowniczek pojęć etycznych - Kierunki refleksji współczesnej

Problem prawa naturalnego pozostaje problemem interpretacji natury. W czasach nowożytnych, a zwłaszcza w oświeceniu, zakwestionowano radykalnie starą, tradycyjną koncepcję natury. Współcześnie także pytamy: czy istnieje coś, co może być oczywiste i co się narzuca w sposób kategoryczny? W próbach odpowiedzi zauważa się, że faktem podstawowym jest fenomen (istnienie) świata i innych bytów. Drogą analizy tego fenomenu dochodzimy do przekonania, że nasz byt jest bytem-z-innymi i bytem-ze-światem.
"Inne osoby objawiają się nam przede wszystkim poprzez komunikowanie się z nami. Co oznacza, że świat, o jakim mówię, ukazuje się jako "razem z..." lub raczej jako "podzielony z...". Wielokropki powinny sugerować, iż fakt komunikowania się rysuje […] niewyraźną, lecz określoną linię pomiędzy tym, o czym mówię, a tymi, do których mówię. Komunikowanie, udzielanie się, zawiera w sobie niejasną świadomość całej indywidualnej egzystencji kogoś innego, choć się to wyraźnie nie ujawnia" (A. Arntz).
Próby wytłumaczenia natury człowieka dokonują się dziś na płaszczyźnie teorii miejsca człowieka w świecie. Związane są one z rozwojem nauk przyrodniczych. Rozwój nauk biologicznych można określić tutaj jako metamorfozę biologii w refleksyjnym zbliżeniu się do człowieka. I tak np. prace Adlera z zakresu psychosocjologii stanowią udaną analizę "najdoskonalszych form solidarności ludzkiej". Wg Teilharda de Chardin, człowiek jest swoistym mikrokosmosem we wszechświecie, który unifikuje go i który unifikuje siebie. Taka możliwość zunifikowania siebie jest właściwością natury człowieka i objawia samą naturę.