Z Robertem Friedrichem, liderem zespołu Arka Noego, rozmawia Natalia Budzyńska
Po kilku latach ewangelizowania "arkowymi" piosenkami Twojego autorstwa doszedłeś do wniosku, że tradycyjne, pobożne pieśni lepiej spełnią to zadanie?
- Od samego początku oprócz naszych trochę dzikich "arkowych" piosenek śpiewaliśmy tradycyjne kolędy, a na naszych płytach pojawiło się kilka tradycyjnych pieśni. Oczywiście te tradycyjne pieśni też miały ten "arkowy" klimat. Jak się potem okazało, gdy w naszej parafii organista gra coś z tego, co znamy, to łatwiej naszym dzieciom śpiewać wszystkie zwrotki i - co bardzo ważne - melodię. Jednak większość pieśni śpiewanych podczas liturgii znamy słabo, najwyżej jedną zwrotkę. Jeśli ta nasza płyta pomoże nie tylko dzieciom przygotowującym się do Pierwszej Komunii Świętej, ale wszystkim, którzy biorą udział w liturgii, to spełni ona swoje zadanie.
Co Ciebie urzekło w tych pieśniach, skąd wziął się pomysł, żeby do nich sięgnąć?
- Sam pomysł zrodził się podczas Mszy Świętej w naszej parafii w Puszczykowie, kiedy usłyszałem pieśń: "Powiedz ludziom, że kocham ich, że się o nich wciąż troszczę...". Akurat słowa te bardzo mi pomogły owego dnia. Poczułem, że Pan Bóg mnie, grzesznika, bardzo kocha! A jak pojawia się dobra nowina, to chce się żyć, pracować, służyć rodzinie i wszystko ma sens. Myślę, że nasze "arkowe" wersje tych tradycyjnych, dobrze znanych już pieśni będą pomagać odkrywać w nich coś nowego.
Jaki był klucz, według którego wybrałeś akurat te piosenki?
- Pieśni na naszej płycie to te najbardziej znane, śpiewane najczęściej w parafiach. Prawdę mówiąc, sam mało znałem je wcześniej, a teraz w niektórych odkryłem skarby. Lepiej późno niż wcale. "Jeden chleb", "Chrystus Pan karmi nas"," "O Stworzycielu Duchu przyjdź" to moje ulubione.
Na płycie znajduje się jedna piosenka Twojego autorstwa o Małej Teresce...
- To nasza najnowsza piosenka. Jedyna nietradycyjna na tej płycie. Napisana specjalnie z okazji przyjazdu w tym roku relikwii naszej Małej świętej do Polski. Mała Tereska od Dzieciątka Jezus towarzyszy mi od kilku lat. "Poznałem" tę świętą podczas pielgrzymki do Paryża na spotkaniu młodzieży z Ojcem Świętym. Całą drogę czytaliśmy "Dzieje duszy", gdzie Mała Tereska pisze o swojej małej drodze do nieba. Nic, tylko iść jej śladami.
Mała Tereska mówi: "Podniesienie szpilki z powodu miłości może kogoś nawrócić".
"Od rana do wieczora"
Arka Noego znów zaskoczyła - tym razem repertuarem swojej nowej płyty. Robert Friedrich sięgnął bowiem do tzw. żelaznego repertuaru kościelnego. Okazało się, dla mnie zupełnie niespodziewanie, że te pieśni, które śpiewamy podczas liturgii, jakoś tak mechanicznie, w nowych "arkowych" aranżacjach zyskują. To odświeżenie wyszło im naprawdę na dobre, jak ręką odjął zniknęła nuda, której sprzyja rutyna. Jestem pewna, że teraz nie tylko dzieci wsłuchają się w słowa wielu z tych pieśni, ale i dorośli odkryją je na nowo i z zaskoczeniem zauważą, że śpiewając je, doskonale można się modlić. Płyta ma tytuł: "Od rana do wieczora" - trzeba dodać - chwaląc Boga. Utwory są ułożone w takiej kolejności, że towarzyszą człowiekowi od świtu do zmierzchu, przez cały dzień wskazując drogę i przypominając, że jest za co błogosławić Boga. "Idzie mój Pan" w konwencji żydowskiej, skoczne "Kiedy ranne wstają zorze" radośnie wychwalające Boga, wyciszony "Jeden chleb", kontemplacyjne "O Stworzycielu Duchu przyjdź" - to tylko kilka przykładów.
Ale bezsprzecznym numerem jeden jest dla mnie piosenka "Mała Tereska - dziewczyna niebieska" - i to jest właśnie Arka Noego sensu stricto, która sprawia, że dorosłym (!) miękną serca.