Św. Szymon Apostoł - 28 października

Pod tą samą datą Kościół wspomina dwóch apostołów: o Judzie Tadeuszu pisałem przed rokiem, więc teraz przypominam Szymona. A jest on, chyba, najmniej znanym apostołem; odbiera cześć jako patron farbiarzy, garbarzy i spawaczy.
Nowy Testament wspomina go zaledwie cztery razy, a w katalogach występuje razem ze świętymi Jakubem i Judą Tadeuszem, którzy byli spokrewnieni z Panem Jezusem; może i on był jednym z Jego krewniaków? Ewangeliści Mateusz i Marek wspominają, że nosił przydomek "Kananejczyk", toteż część Ojców Kościoła uważała, że pochodził z Kany Galilejskiej i był owym narzeczonym, na którego godach gościli Matka Boża i Pan Jezus, który dokonał przemiany wody w wino. Pod wrażeniem tego cudu Szymon miał - za zezwoleniem narzeczonej - przyłączyć się do Chrystusa. W rzeczywistości jednak jego przydomek oznacza człowieka gorliwego i takie określenie pojawia się przy imieniu Szymona w Ewangelii spisanej przez św. Łukasza, a także w "Dziejach Apostolskich".
Odznaczał się więc wyjątkowym zapałem w głoszeniu Dobrej Nowiny, a może nawet należał do radykalnego żydowskiego stronnictwa "zelotów"? Wybrany przez Zbawiciela na apostoła szedł z Dobrą Nowiną do Żydów i pogan, po zesłaniu Ducha Świętego - do Egiptu, a potem także do Babilonii, Palestyny i Persji, gdzie zszedł się z Judą Apostołem. Nie uczestniczył w soborze jerozolimskim, choć - po męczeństwie św. Jakuba Starszego i św. Jakuba Młodszego - miał zasiadać na stolicy w Jerozolimie. Niewiele wiemy o jego późniejszych losach: sporo podróżował po Bliskim Wschodzie, miał także być na Wyspach Brytyjskich, a kiedy został starcem, poniósł, razem z Judą Tadeuszem, męczeńską śmierć w Jerozolimie. Może, tak jak ukazuje go ikonografia, został przecięty drewnianą piłą?