Poznańska procesja ku czci Najświętszego Serca Pana Jezusa sięga tradycją do przedwojennych czasów, kiedy to mieszkańcy Grodu Przemysława w tym uroczystym dniu modlili się pod Pomnikiem Wdzięczności.
Pomnik Najświętszego Serca Pana Jezusa, zwany również Pomnikiem Wdzięczności, został wzniesiony 30 października 1932 roku jako wotum narodu za odzyskaną przez Polskę niepodległość. W miejsce zburzonego pomnika w 1981 roku stanęły monumentalne Poznańskie Krzyże, upamiętniające zabitych w 1956 roku poznańskich robotników.
Uroczystość ku czci Najświętszego Serca Pana Jezusa ustanowił w 1765 roku papież Klemens XIII. Papież Leon XIII podniósł tę uroczystość do godności najwyższych świąt i poświęcił Boskiemu Sercu cały rodzaj ludzki. Natomiast papież Pius XI ustanowił, na piątek po oktawie Bożego Ciała, święto Najświętszego Serca Pana Jezusa. Warto również przypomnieć, że jako narzędzie zupełnego i doskonałego zaprowadzenia i rozpropagowania czci Najświętszego Serca Pana Jezusa na całym świecie Bóg wybrał cichą i skromną zakonnicę - św. Małgorzatę Alacoquc. Spośród jej widzeń najsławniejsze jest to, w którym ukazał się jej Jezus podczas modlitwy przed Najświętszym Sakramentem; wskazał wówczas na Swoje Najświętsze Serce i żaląc się, że za niezgłębioną miłość swoją doznaje tylu zniewag niewdzięcznych ludzi, nakazał jej, aby postarała się o ustanowienie nowego święta w piątek po oktawie Bożego Ciała, które miało przywrócić cześć należną Jego Sercu i być wynagrodzeniem za wszystkie krzywdy, wyrządzone Mu przez grzeszników w sakramencie miłości.
Tegoroczną procesję, na którą przybyło wiele tysięcy wiernych poprowadził Arcybiskup Stanisław Gądecki Metropolita Poznański, pod Poznańskimi Krzyżami Czerwca 1956 roku, w słowie skierowanym do uczestników procesji powiedział m.in.: "XII stacja Drogi Krzyżowej w Altoetting w Bawarii pokazuje siedem źródeł wody tryskających spod krzyża Chrystusowego. Każde z tych źródeł jest opatrzone symbolem jednego z siedmiu sakramentów. Dzięki temu ilustruje się drogę wiary prowadzącą przez sakramenty wypływające z otwartego boku Chrystusa, jedynej drogi ocalenia i zbawienia. W ten sposób otwarte serce Zbawiciela staje się centrum świata, w którym zbiegają się wszystkie siły i prądy historii. Serce Jezusa wskazuje nam drogę uczestnictwa w życiu Bożym i czerpania ze źródeł zbawienia, którymi są sakramenty."